Nieuwe regel: alle oma’s met pensioen
Ik pleit voor een nieuwe wet met onmiddellijke ingang
Mijn oma was een baken van rust. Ik heb haar niet zo lang mee mogen maken, maar ik herinner me haar nog als een struise dame met korte grijze krulletjes, die rustig een boek zat te lezen terwijl mijn moeder aan het strijken was en het dan zo heerlijk naar schone was rook. Ik zat dan op de grond te spelen.
Met eierdopjes. Mijn oma had een zak vol eierdopjes en daar speelde ik mee. Vraag me niet waarom, maar voor mij was dat het toppunt van geluk. Opa was dan bezig in de tuin of met de vogels in zijn volière. Mijn oma werkte niet, dat was zo in die tijd. Nou was er toen ook nog geen wasmachine of stofzuiger, dus ze had zeker geen luxeleventje achter de rug.
Maar goed, toen ik, het jongste kleinkind, geboren was, was mijn oma dus in ruste. Mijn moeder kwam helpen poetsen en voor de kleinkinderen was er altijd wel een kopje thee of ranja en een verhaaltje. Nu ben ik zelf oma, maar van een heel ander soort. Deze oma moet nog een dikke tien jaar werken. Fulltime, en vaak nog wel wat meer ook. Oma moet sporten en poetst uiteraard gewoon zelf. Dus ik zou mezelf niet ‘een baken van rust’ willen noemen.
Maar één dag in de week is voor mijn kleindochter. Dan probeer ik haar echte oma-rust en -aandacht te geven, al is dat is niet altijd makkelijk als er nog duizend-en-één dingen moeten gebeuren. Dus pleit ik voor een nieuwe wet: alle oma’s onmiddellijk met pensioen. Zodat we hele dagen kunnen kroelen, koekjes bakken en eendjes voeren. Lijkt mij fijn!