Nieuw-Zeeland coronavrij?
Vandaag in het nieuws: Nieuw-Zeeland heeft geen nieuwe gevallen van coronabesmettingen, en ook geen huidige patiënten meer.
Zou dit land dan het eerste zijn dat weer coronavrij is? Sowieso had Nieuw-Zeeland erg weinig besmettingen en het sterftecijfer lag nóg lager. Nou waren de restricties ook niet mals, hoor. Eind maart ging Nieuw-Zeeland volledig op slot, wat binnen 48 uur een feit was. Dát was nog eens doorpakken. En de laatste restricties zijn, nu het virus het land uit is gejaagd, ook sinds vandaag opgeheven.
Ik weet dat je de landen niet met elkaar moet vergelijken. Nieuw-Zeeland heeft ‘maar’ vijf miljoen inwoners, is veel dunner bevolkt, een eiland, kortom een volledig ander land dan Nederland. Zo kan je eigenlijk geen enkel land vergelijken, dus of die strenge aanpak van Nieuw-Zeeland nu ook het meest effectief is… Daar verschillen de meningen over.
Maar dat staat los van het gevoel dat ik kreeg toen ik dit bericht las. Ik heb een hekel aan het begrip ‘het nieuwe normaal’ en dat weiger ik dan ook te gebruiken. Maar een westers-georiënteerd land dat volledig vrij is van dat ellendige virus, dat gaf me toch wel een soort van hoop. We zijn nu al een aantal maanden volledig in de ban van corona, en ook al zijn de maatregelen ook bij ons inmiddels versoepeld, ik blijf het toch eng vinden.
Misschien vind ik het juist nu wel eng, nu het virus langzaamaan wordt teruggedrongen. Vaak heb ik in de afgelopen maanden even stil gestaan bij de vraag of dit nu écht de realiteit is waarin we leven. Een pandemie. Nog steeds kan ik dat gevoel moeilijk omschrijven, maar het is heel onwerkelijk. En met het nieuws dat er nu tenminste één land is waar het virus volledig is verdwenen, fantaseer ik erover dat er weer een wereld kan zijn die coronavrij is. Maar ook dat klinkt me nog heel onwerkelijk in de oren.