Even het nieuws doornemen
Kan ik wel een weekje weg?
Deze week heb ik in New York doorgebracht. Ik ging ervan uit dat ik Nederland met een gerust hart een paar dagen eigen verantwoordelijkheid zou kunnen geven.
Wat valt dat tegen! Het zag er zo veelbelovend uit. Er was een afspraak over ons landbouwbeleid beloofd, en er zou meteen een stikstoffonds worden opgericht. Wat lees ik? Landbouwoverleg zit muurvast. Dat minister Piet Adema allergisch is voor beslissingen wist ik wel, maar hij zit daar toch om zo nu en dan een knoop door te hakken?
Gelukkig valt het stikstoffonds onder mevrouw Van der Wal, dus dat zou wel goedkomen. Dat fonds is een potje van bijna 25 miljard. En nu vindt de meerderheid dat de regering eerst duidelijk moet maken waaraan zij dat precies wil uitgeven. Lijkt mij terecht, maar onze doortastende ministersploeg had daar even niet aan gedacht.
Gelukkig ging een hele groep ministers naar Groningen om nu eindelijk afspraken te maken over de financiële afhandeling. Na dat voor de regering vernietigende rapport zou dat natuurlijk soepeltjes verlopen, dacht ik ten onrechte. Het werd namelijk weer niks. Ja, ook de kinderen krijgen nu wat extra zakgeld ter compensatie, maar daar zitten zij echt niet op te wachten. Zij willen een veilig huis! Jammer, volgende generatie beter.
Jan Smit en Cornald Maas hadden een duo ontdekt. Dan weet je dat – ondanks het feit dat niemand van ze had gehoord en zij nauwelijks ooit op een podium hadden gestaan – succes gegarandeerd is op het Songfestival. Het werd dus als een dure aankoop van Ajax: misschien iets voor de toekomst, maar voorlopig nog niet goed genoeg. Zelfs in New York stonden de kranten vol over hun eerste optredens (grapje).
En toen moest het ergste nog komen. De verloving van Gordon is uit. Dat had werkelijk niemand zien aankomen. Na al die jaren van pure eenzaamheid in een zielig klein flatje in Dubai had Gordon eindelijk zijn grote liefde gevonden. Het bleek niet de ware Jacob, maar gewoon Gavin. Ben je ook zo benieuwd wie volgende maand zijn verloofde is?
De vraag is dus of ik wel een week weg kan. Ik voel mij als een ouder die tegen zijn puberkinderen zegt: Ik ben een paar dagen weg. Jullie redden het wel zonder mij, toch? En dan bij thuiskomst als eerste alle verzekeringspapieren gaat opzoeken.
Ik troost mij met de gedachte dat niet al dat slechte nieuws veroorzaakt wordt door mijn afwezigheid, maar dat sommigen in Nederland zeer goed in staat zijn geheel zelfstandig de boel in het honderd te laten lopen.
