Nicolien hoorde de ruzie tussen haar moeder en haar aanstaande man
‘Als je me óóit dwingt om te kiezen tussen jou en mijn kind…’
‘Ik vond hem hartstikke aardig toen hij en mijn moeder net met elkaar scharrelden. Hij kon heel goed koken en maakte het lekkerste ijs van de wereld voor me wanneer ik maar wilde. Na een jaar wilde hij mijn moeder ten huwelijk vragen en hij betrok me in zijn complot om voor haar op zijn knieën te gaan. Toen ze op een dag uit haar werk kwam zei ik dat ze zich om moest kleden omdat we samen uit eten gingen. Hij had een superduur restaurant gereserveerd. Mijn moeder keek argwanend toen we binnenkwamen. Ze voelde nattigheid.
‘Verrassing’, zei ik. ‘Verrassing’, zei hij.
Bij het hoofdgerecht vroeg hij haar. Compleet met een knoeperd van een ring in een doosje dat hij voor haar openmaakte vroeg hij of ze met hem wilde trouwen. Ze keek verward. Niet echt blij, maar van haar stuk gebracht. Om hem te helpen – of omdat ik ongemakkelijk werd van mijn moeders ongemak – moedigde ik mijn moeder aan. ‘Ja mam! Zeg ja! Leuk! Trouwen!’ En mamma zei ja. Al zei ze er wel meteen achteraan dat ze wilde wachten tot het voorjaar.
Niet lang na zijn aanzoek werd ik op een nacht wakker van een ruzie. Hij schreeuwde als een wildeman. Mamma bleef kalm. Maar hoe kalmer zij bleef, des te harder brulde hij. Ik hoorde hem schreeuwen dat ze een verwend nest was en dat ze alleen maar om ‘dat kind’ van haar gaf en verder alleen maar met zichzelf bezig was. Toen ik hun slaapkamer binnenging schreeuwde hij tegen me dat ik weg moest wezen en dat ik nooit meer het gore lef moest hebben om zomaar hun slaapkamer binnen te komen. Wat dacht ik wel? ‘Nog zo’n verwend nest! Je lijkt precies op je moeder.’
De dag erna bood hij nederig zijn excuses aan ons aan. Hij wist ook niet wat er gebeurd was en wat er in hem gevaren was. Ik zei dat het niet uitmaakte. Mamma zei niets. Twee dagen later hoorde ik haar zeggen dat als hij haar óóit zou dwingen om te kiezen tussen hem en haar dochter, ze al- en altijd voor haar kind zou kiezen. ‘Blind en no matter what’, zei ze. Hij pakte met veel gevoel voor drama een tasje en zijn autosleutels en verdween.
Een paar dagen later kwam ik ‘s middags thuis van school en trof ik mamma voor een lege kast. Het was de kast waar zijn kleding had gehangen. ‘Hij is weg,’ zei ze. ‘Ik heb hem het huis uitgezet en hij komt er nooit meer in. Godzijdank is dat huwelijk er nooit van gekomen.’ Ik wilde weten of het met mij te maken had. Dat had het zeker, zei mamma: ‘Een vent die jaloers is op de dochter van zijn aanstaande vrouw is geen knip voor de neus waard. Dat is een vent zonder ballen.’ Want voor haar kwam ik op de allereerste plaats en daar kon niets en niemand iets aan veranderen.’
Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.
Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.
