Nee maar echt, wie bén jij?!
Vorige week schreef ik ook al over sociale media, dus vandaag weer daarover schrijven? Ja.
Ik heb toch zoiets geks ontdekt, dat wil ik echt even met jullie delen. Vroeger had ik mijn Facebookpagina helemaal achter slot en grendel. Maar ja, dan schrijf je een boek, heb je een eigen bedrijf en wil je graag wat meer contact met je volgers.
Dus heb ik de beperking er denk ik een jaar of drie geleden afgehaald. Wat ik in mijn andere column al zei; zoveel spannende dingen staan er toch niet op. Die deel ik wel in de bladen, of hier in mijn columns. Met het opheffen van die beperking werd ik ook wat losser met vriendschapsverzoeken accepteren.
Nou heb je natuurlijk van die types die van mijlenver weg al vaag zijn
Die werden niet geaccepteerd, maar direct verwijderd. Dit ging een tijd lang prima. Tot ik opeens alleen maar uitnodigingen kreeg van profielen waar niks anders dan God en halleluja op stond. Prima, ieder zijn ding, maar daar hoef ik in mijn overzicht niks mee.
De eerste keer dat je een vriendschapsverzoek afwijst denk je: het zal wel. De zevende keer vond ik het toch wat apart worden. Zit iemand nou heel veel fake accounts aan te maken en mij steeds uit te nodigen met dezelfde boodschap? Ik heb zo’n type er maar eens op aangesproken. En raad eens… toen was het klaar. Geen God en halleluja meer in mijn mailbox.
Toen had ik zelf nog de regie… tot een paar weken geleden
Het was me al eens eerder opgevallen. Dat iemand me een berichtje had gestuurd die een vriend van me was waarvan ik dacht: Hè, jij, ik kan me niet voorstellen dat ik jou heb geaccepteerd… Alleen tja, toch twijfelde ik dan aan mezelf. Wie weet heb ik dat snel gedaan zonder er echt bij na te denken?? O well, dan gooi ik je er nu weer af, was mijn nuchtere conclusie.
Maar afgelopen week gebeurde het me drie keer achter elkaar bij een profiel waarvan ik zeker weet dat ik diegene níet heb toegevoegd. Al met al vind ik dit maar raar. Ik bedoel: ik vind Facebook best gezellig hoor, ik geniet van leuke berichtjes van mijn vrienden, lees leuke online artikelen en columns en ben verzot op koddige dierenfilmpjes. Alleen dit? Ik krijg hier een unheimisch gevoel van.
Ik heb om te beginnen mijn wachtwoord gewijzigd
En nu hou ik alles scherp in de gaten. Ben ik de enige die hier last van heeft? Of komt dit vaker voor? Ergens blijf ik het nog steeds een raadsel vinden. Ben ik ’s nachts in plaats van aan het slaapwandelen onbekende, vage types als vrienden aan mijn Facebookprofiel aan het toevoegen? Zeg jij het maar.
