Mogen we ouders strafbaar stellen voor de misstappen van hun kinderen?

 

Deze celstraffen liegen er in ieder geval niet om.

 

 

 

 

 

Het was een opmerkelijke uitspraak die een rechter uit Michigan van de week deed, door de ouders van een schoolschutter een straf op te leggen voor onvrijwillige doodslag. Tien tot vijftien jaar celstraf kregen de ouders maar liefst, omdat ze niets gedaan zouden hebben om hun zoon op het rechte pad te houden toen de school daar notabene om had gevraagd. Daags voordat hun zoon, toen 15 jaar oud, drie klasgenoten op school doodschoot – een vierde overleed later aan zijn verwondingen in het ziekenhuis en zes andere leerlingen raakten gewond -, werden de ouders op school ontboden. Leerkrachten hadden een ‘alarmerende’ tekening aangetroffen bij hun zoon. Ze adviseerden de ouders daarom om de jongen psychologisch te laten onderzoeken. In plaats daarvan gaven de vader en moeder hun zoon een pistool en vijftig(!) kogels en lieten hem daarmee de volgende dag naar school gaan. Met alle gevolgen van dien. 

 

Is deze mensen aan te rekenen dat hun zoon in de fout ging? 

 

Ik zou niet durven beweren dat ouders per definitie verantwoordelijk gehouden mogen worden voor de daden van hun kinderen. Net zomin als ik zou durven beweren dat kinderen die thuis wél het goede voorbeeld hebben gekregen helemaal nooit op het slechte pad zullen raken. Maar ik denk wel dat er veel minder kinderen in de criminaliteit terecht zouden komen of een delict zouden plegen als er thuis een vinger aan de pols wordt gehouden en er sprake is van normaal, gezond contact met de ouders. ‘Gezond’ als in: weten waar je kinderen zich ophouden, wie hun vrienden zijn, hoe het op school gaat. ‘Gezond’ als in: geïnteresseerd zijn, vragen stellen, voor je kinderen zorgen en van je kinderen houden. 

 

Wie weet zijn de ouders van de schoolschutter uit Michigan wel van mening dat hun relatie met hun zoon wel degelijk gezond was en zijn ze ervan overtuigd dat hen niets te verwijten valt. De rechter oordeelde in ieder geval anders. En eerlijk gezegd kan ik me daar in dit unieke geval wel iets bij voorstellen. Alleen al van het feit dat ouders hun kinderen met een pistool de deur uit laten gaan, mogen we wat mij betreft iets vinden. Al is het maar omdat goed voorbeeld doet volgen en het niet van een goed voorbeeld getuigt om je kinderen te leren dat erop los schieten gepermitteerd zou zijn.

 

 

 

 

 

Door: Brigitte Bormans

Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.

Afbeelding van Brigitte Bormans