Wat
moeten we
er mee?We kunnen er niet omheen deze dagen: het gonst, het bonst, het bruist in Den Haag. En ja, daar kunnen we ons van alles bij afvragen…
Nou, we moesten er bijna zeven maanden op wachten, maar nu krijgen we dan ook wat: het kabinet Rutte-3 met maar liefst 3 vicepremiers! Ik noem ze meteen maar even: Carola Schouten (CU, wordt ook minister van Landbouw), Hugo de Jonge (CDA, Volksgezondheid) en Kajsa Ollongren (D66, Binnenlandse Zaken). Twee dames, voor het eerst in vijftien jaar, sinds Els Borst en Annemarie Jorritsma zaten we zonder vrouwelijke vicepremiers .
Wat ik me nu dus afvraag: wat moeten we in godshemeltjesnaam met drie van die types? Hoe het zo gekomen is, begrijp ik wel. Toen er dan eindelijk een klap op dat regeerakkoord gegeven kon worden, hadden alle vier de partijen zo lopen dreinen dat Rutte een list bedacht. Weet je wat, ze mogen allemaal een vicepremier, niet dat dat ergens goed voor is, maar dat zeg ik er lekker niet bij.
Voor ons betekent het niks. Nacco, niente, nada. Geen enkele toegevoegde waarde. Ik checkte even wat een vicepremier precies doet: ‘Een vicepremier (ook viceminister-president, in officiële stukken Vice-Minister-President) is in Nederland de plaatsvervanger van de minister-president. Tijdens de afwezigheid van de minister-president neemt de vicepremier diens taken over, zoals het voorzitten van de ministerraad’.
Nu dat regeerakkoord er eindelijk is vliegen de vrolijke cijfers ons om de oren
Dus als Rutte een weekje met een goede vriendin gaat wandelen op het Pieterpad of, doe eens wild, naar Santiago de Compostela, kunnen die drie fijn gaan kibbelen wie het dan van hem over mag nemen. Zouden ze zelf niet in de gaten hebben hoe kinderachtig dit hele gedoe overkomt?
En dan nog wat. Nu dat regeerakkoord er eindelijk is vliegen de vrolijke cijfers ons om de oren. Zo neemt de werkgelegenheid toe, daalt het aantal langdurig werklozen en dreigt er zelfs krapte op de arbeidsmarkt. Mooi hè? Maar, en ik wil de jubelstemming echt niet bederven met zuur gezeur, hoe weten ze dat nu ineens zo zeker? Wie rekent dat uit? En hoe kunnen wij weten of dat écht zo is? Vind ik ook altijd van die koopkrachtverhalen: alleenstaande vijftigplussers gaan er dit jaar zeker 250 euro op vooruit, ik noem maar wat. Hoe dan? Hoe merk ik dat, heel cliché, in mijn portemonnee? Zou het niet een idee zijn dat ze dat gewoon overmaken, zodat we er bewust die mooie winterjas of die dure laarzen van kunnen kopen? Gezellig berichtje van de premier en zijn drie musketiers erbij in de optimaal functionerende mailbox van Mijn Overheid…
Journalist Caroline Griep doet steeds weer een poging tot opgeruimd leven. Daar schrijft ze over. En over wat ze iedere dag tegenkomt tijdens haar ochtendwandeling door de media.
Fotografie portret: Dingena Mol, visagie: Astrid Timmer
