‘Moet ik dit nu melden of toch maar mijn mond houden?’
Bij Dani in de straat is pas een huis verkocht, maar daar is al een tijdje iets vreemds mee aan de hand.
‘Het was een van de laatste huizen in de rij die nog in het bezit van de woningbouwvereniging waren. Toen de oude bewoner overleed stond het bijna een jaar leeg. De verkleurde gordijnen hingen er triest bij en de tuin stond vol met onkruid. Ik vond het altijd zo’n treurige aanblik, dat verouderde donkere huis. Maar vorig jaar liepen er opeens nieuwe mensen door de woning. Er werd een container voor de deur geplaatst en wekenlang werd er geklust. De oude houten kozijnen werden vervangen door nieuwe met dubbel glas, er kwam een grote dakkapel op de zolder en de tuin werd helemaal opnieuw aangelegd. Eigenlijk werd het huis van top tot teen onder handen genomen.
De nieuwe eigenaren zijn een jong stel met wie de rest van de buurt nog niet veel contact heeft. Ze waren vaak weg en als ze al thuis waren bemoeiden ze zich weinig met de buurtjes. Ik wist wel hoe ze eruitzagen, maar daar bleef het dan ook bij. Alleen viel het me al een tijdje op dat het leek alsof er andere mensen woonden. Op zich zag alles er hetzelfde uit, maar toch was het anders. Het jonge stel dat zo aan het klussen was had ik al een tijdje niet gezien, en ook hun auto stond al weken niet meer in de straat geparkeerd. Er stond wel steeds een andere auto voor de deur, met een kinderzitje achterin. Terwijl ik zeker wist dat dat stel dat het huis gekocht had, geen kinderen heeft.
Toen ik laatst de kliko ophaalde stond de man die nu in het huis woont toevallig ook buiten. Ik zei hem gedag en raakte met hem aan de praat. Hij was inderdaad de nieuwe bewoner, een expat die samen met zijn vriendin en hun kleintje voor drie jaar in Nederland kwam werken voor een groot internationaal bedrijf. Het klopte dat hij het huurde van de mensen die het hadden opgeknapt, volledig gemeubileerd. Ik durfde niet te vragen wat hij voor maandbedrag betaalt maar het zou me niet verbazen als het heel veel is. Het huis is van top tot teen verbouwd en helemaal opnieuw ingericht.
Ik vind het maar vreemd en ergens schuurt het ook in mijn gedachten. Want toevallig weet ik dat de koper van dit huis er voor een periode van minimaal drie jaar zelf moet blijven wonen. Mijn man en ik hebben ons huis een paar jaar geleden ook onder deze voorwaarden gekocht. Dus dit is illegale verhuur en dat vind ik niet eerlijk. Mijn dochter en haar man hebben ook een jong gezin en zoeken al een paar jaar naar een betaalbare koopwoning maar die is niet te vinden. Daarom moeten ze wel in hun dure huurappartement blijven zitten, waar het veel te klein is voor twee kinderen en er geen tuintje is om te spelen. Ze staan al jaren op de wachtlijst voor een sociale huurwoning en zo’n kluswoning zoals die van deze oude buurman verderop in de straat zou een uitkomst voor hen zijn, omdat ze dan tegen een wat gunstiger aankoopprijs toch een mooi huis zouden kunnen kopen.
Dit jonge stel, dat dus de kans kreeg om een voormalige sociale huurwoning te kopen, probeert er dus een slaatje uit te slaan. Door het huis illegaal door te verhuren zullen ze vast heel veel extra geld verdienen, terwijl mijn dochter maar geen betaalbaar huis kan vinden. Eigenlijk zou ik dit dus bij de woningbouwvereniging moeten melden, want ik vind het echt niet kunnen dat deze jonge huisjesmelkers zo makkelijk geld kunnen verdienen over de rug van hun leeftijdgenoten. Of moet ik toch maar gewoon mijn mond houden?’
