Franska.nl

Moederliefde?

 

 

‘Ik zou echt niet weten hoe die voelt.’

 

 

‘Mijn vader was altijd al mijn alles. Lief, zorgzaam en constant in de weer om te compenseren wat mijn moeder verzaakte. Als kind uit de jaren 70 was ik na mijn zus en broer het ongelukje in het gezin en dat heeft mijn moeder ook nooit onder stoelen of banken gestoken. Ik kan me niet herinneren dat ze me ooit fysiek of mentaal lief heeft gehad. Nooit een knuffel of een aai over mijn bol, nooit iets leuks, nooit samen een spelletje spelen of wat dan ook. Ze luisterde niet naar me, gaf me nooit een compliment, had überhaupt geen aandacht voor me. 

 

De basis die nodig is om tot een gezonde volwassene op te groeien, ontbrak ten volste en ook mijn vader speelde het niet klaar om dat gat op te vullen. Hij werkte zich een slag in de rondte en moest naast zijn fulltimebaan bijklussen om zijn gezin te kunnen onderhouden. Als mijn vader avond- of weekenddienst had, was dat voor mijn moeder een vrijbrief om me ook fysiek te mishandelen – ze sloeg me altijd. Van de angst daarvoor kreeg ik heftige buikpijnen en slaapproblemen zodra mijn vader van huis was. Tegen de buikpijn kocht ik van mijn zakgeld paracetamol in plaats van snoep.

 

Jarenlang gingen haar mishandelingen door. Totdat ik groter werd en haar fysiek ontgroeide. Het kostte me heel wat jaren om erachter te komen wat de gevolgen zijn van opgroeien met een liefdeloze en agressieve moeder – en dat de schade daarvan nooit helemaal hersteld kan worden. Ik ben inmiddels 52 en sinds vier jaar single. De man met wie ik twintig jaar samen was, was niet in staat om mij en onze kinderen liefde of geborgenheid te bieden. Als seksverslaafde ging hij vreemd bij het leven en misbruikte hij mij waar het hem zo uitkwam. Als ik een gezonde jeugd had gehad, was ik er waarschijnlijk wél vandoor gegaan. In plaats daarvan werd ik een enorme pleaser want dat had ik als kind heel goed geleerd te zijn. 

 

Sinds ik onder behandeling van een goede psycholoog ben, leer ik stukje bij beetje mijn patronen te doorbreken en voor mezelf op te komen. Zo leerde zij me inzien dat ik liefde ben gaan zien zoals mijn moeder mij haar zogenaamde liefde gaf. Nu snap ik ook waarom ik koos voor een liefdeloze man. Ik was immers niet anders gewend. 

 

Hoewel het stukken beter gaat dan voorheen, zal ik nooit helemaal genezen. Soms voel ik de neiging om de confrontatie met mijn moeder aan te gaan. Na overleg met mijn psycholoog heb ik besloten dat niet te doen, want ze is inmiddels bijna tachtig. Het enige wat ik nog wens is dat mijn moeder eerder mag gaan dan mijn vader. Als hij wegvalt, weet ik niet of ik de energie nog kan opbrengen om er nog langer voor haar te zijn.’ 

 

 

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

 

Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.