M’n ogen waren weer eens groter dan de mond
Nou ja mond… de tuin bedoel ik. Dat krijg je van dat dagdromen en plannen maken achter de keukentafel in plaats van ‘on the spot’.
Het was de afgelopen weken gewoon ook te koud om goed buiten te kijken… Vorig jaar ben ik er voor het eerst een soort van serieus tegenaan gegaan met een moestuin. ‘Een soort van’, dat moet ik er wel bij zeggen, want de bamboestokken (overgebleven van een bamboeplant die het loodje had gelegd) waren nou niet bepaald stokken die geschikt waren voor de vracht bonen die eraan kwam te hangen. M’n zwager, met z’n tientallen jaren moestuin-ervaring, hield wijselijk z’n mond toen hij m’n gebeunhaas zag.
Door de thuiszitterij de laatste maand kon ik niet wachten tot het paadje rond het moestuintje klaar was, want eerder kan ik niks planten of zaaien. De man die het aan kwam leggen moest er natuurlijk wel een beetje uit de voeten kunnen. En ik ben al zo’n neuroot die bij elk bolletje dat niet platgetrapt moet worden een stok in de grond steekt voor de zekerheid, dus ik heb me ingehouden. Tot nu toe niets gezaaid of gepoot. Ondertussen wel zaad besteld natuurlijk. En dan heb ik dus een tuin die al voor driekwart vol staat met bloemen en kruiden die allemaal niet weg kunnen. Je ziet ze nu nog niet, maar wacht maar. Er ligt genoeg zaad te wachten voor een moestuin die minstens vier keer zo groot zou moeten zijn. Mínstens:
Voor het gemak was ik maar even vergeten wat ik van vorig jaar nog allemaal over had en wat ik toen gekregen heb van m’n zus en vriendinnen. M’n resterende lege stukje moestuin nog maar even opgemeten, hum hum: een meter zestig bij een meter tachtig. Niet lachen.
En dan wordt er een dezer dagen ook nog eens een voorraad dahliaknollen bezorgd van heb ik jou daar. Want die horen in een moestuin, toch? Net als goudsbloemen. Dat wordt óf proppen óf moestuinieren in potten. Die vervolgens op de paadjes komen te staan. Lekker handig. Al doende leert men, zeg maar. En trouwens, er kan maar genoeg te eten in de tuin staan dit jaar. Je weet nooit hoe blij ik er nog mee zal zijn.
Trouwens, dat zevenblad en die paardenbloemen laat ik dit jaar maar staan. Kun je tenslotte ook eten. Paardenbloemblad heb ik vaak geproefd in Parijs. Heerlijk! Vooral met spekjes en een gepocheerd ei. O! Ei! Moet ik kippen? Helemaal zelf-onderhoudend worden? Je weet maar nooit. Of moet ik die kippen dan straks ineens ook ophokken in verband met de vogelgriep? Mwah, laat maar even zitten. Zevenblad schijn je net als spinazie te kunnen eten. Misschien dat ik het toch maar eens voorzichtig probeer, met een paar blaadjes. En wat te denken van risotto met brandnetel? Is echt lekker.
Tot zover m’n moestuinperikelen. Ik wens je een zo mooi mogelijke week. Heel veel sterkte voor wie het nodig heeft. En natuurlijk houd ik me van harte aanbevolen voor jouw moestuintips. O ja: voorzichtig met die felle zon ineens. Ik heb de Ultrasun Extreme 50 al klaarstaan.
Voor het geval je het nog niet gezien hebt, even de oproep van de VN-baas voor een wereldwijde wapenstilstand. Als dat toch ooit zou lukken…
Liefs van Franska
Door: Franska
