Mmm zondag
Begint altijd al zo lekker. Uitslapen, ontbijten wanneer je zin hebt. Niks haast.
Of helemaal niet ontbijten en meteen aan een lekker broodje met roerei bij wijze van brunch. Ik heb het even over mijn ideale zondag, dat begrijp je zeker wel hè? Wie weet ga jij het liefst recht uit bed een uur rondrennen. Kan. Moet je lekker doen. Ik blijf binnen als je het niet erg vindt. Of misschien ga je een lekkere puzzelrit doen. Oh nee, dat waren de fifties. Met z’n allen achter elkaar langs stempelposten rijden in je kever of Daf. Waarschijnlijk zou dat soort vrijetijdsbesteding nu verboden worden, qua milieueffecten.
Ik hou het bij dingen in en rondom huis. Dus als ik een beetje uitgeslapen ben en een lekker hapje achter de kiezen heb, ga ik voorzichtig nadenken of ik zin heb om misschien in de tuin te gaan rommelen. De potjes blauwe druifjes, narcisjes en vooral de hordes hyacintenbollen die ik in huis heb gehaald en die nu uitgebloeid zijn, moeten namelijk de grond in. Leuk voor volgend jaar.
Nou, op een gegeven moment lust ik dan wel een lekker glaasje van het een of ander, en ga ik iets lekkers in een pannetje opzetten. En dan: Plats! Klats. Ineens weet ik het weer. Voetbal. Studio Sport. Oh ja, nu weet ik weer waarom ik die zondag toch een stuk minder vind. Ultra-slechte timing zo’n afsluiting van je weekend. Maar mooi dat ik dat keer op keer vergeet. Ik onthoud liever de leuke dingen blijkbaar. Mag ik me eigenlijk gelukkig mee prijzen.
Nou vind ik voetbal wel leuk, maar meestal pas op momenten dat er echt iets serieus te winnen valt. Nederland dat kans maakt op het wereldkampioenschap bijvoorbeeld. En wat ik ook heel leuk aan voetbal vind, is als ze het veld op komen lopen bij zo’n wedstrijd, allemaal met een klein voetballertje aan de hand. Zo schattig. Maar waarom doen ze dat eigenlijk? Wie zijn die jongetjes? Waarom worden juist zij geselecteerd? Wat is de betekenis? En nu ik er toch over bezig ben, ik let altijd op hoe zo’n grote voetballer met zo’n kleintje omgaat. Je ziet vaak grote voetballers totaal ongeïnteresseerd met zo’n pukkie aan de hand lopen, alsof het een tas boodschappen is die ze van hun moeder moesten halen. Die types zijn bij mij meteen af. Die jongens die leuk doen met zo’n jochie, af en toe naar hem kijken en iets tegen hem zeggen, die mogen van mij winnen. Ik begrijp dat dit qua voetbal helemaal nergens op slaat, maar mooi dat ik het toch een uiterst belangrijk criterium vind. En ik wil graag even weten of ik de enige ben die daar altijd op let.
Door: Franska
