Franska.nl

‘De vellen hangen weer van mijn armen. Mijn schenen zijn kapot. Ik haal zo deze tweet weg. Maar dit is mijn realiteit’, twitterde Volkskrant-columnist Harriet Duurvoort van de week na een uitbarsting van huiselijk geweld door haar 8-jarige zoon die een verstandelijke beperking heeft. Heel veel ouders konden zich herkennen in haar verhaal, want binnen een dag kreeg ze ettelijke honderden reacties en retweets en duizenden likes. 

Het blijkt een groot taboe waar veel verdriet achter schuilt: kinderen die zo overprikkeld raken dat ze op een gegeven moment doordraaien en hun moeder, vader of broertjes en zusjes te lijf gaan. 

De Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland (VGN) hoort vaker dat agressie een probleem is bij kinderen met een verstandelijke beperking. De meest zoete kinderen kunnen van het ene op het andere moment uitbarsten in agressie. Ouders zien de omslag lang niet altijd aankomen, weten ook niet hoe een aanval te voorkomen en durven er vooral ook niet over te praten. Bang voor oordelen en bang voor onbegrip.

‘Als ouder ga je continu over je eigen grenzen heen, omdat je het beste wilt voor je kind en je niet wilt dat het uit huis wordt geplaatst want dat voelt als falen, alsof je het in de steek laat’, zegt een ouder in antwoord op de tweet. ‘Je probeert wat je kan, tot het echt niet meer houdbaar is. Mijn zoon werd steeds sterker en ik kon de veiligheid van ons andere kind niet meer garanderen, toen konden we niet anders meer dan hem uit huis laten plaatsen.’ 

Ook kinderen zonder indicatie maken het soms zo bont dat andere gezinsleden voor hun veiligheid moeten vrezen en ook die vaders en moeders en broertjes en zusjes vinden het maar wat moeilijk om hierover te praten. Want wat zouden de reacties kunnen zijn?

‘Als je een peuter hebt die in een supermarkt een driftbui krijgt, dan glimlachen ouders naar je: zij hebben dat ook meegemaakt. Maar als je kind zeven is en de tent afbreekt, dan denken ze dat je een slechte ouder bent omdat je je kind niet in bedwang kunt houden’, zegt een andere moeder. 

Schroom vooral niet om bijtijds hulp in te schakelen, aldus deskundigen. Het liefst voordat de puberteit zich aandient die van veel kinderen sowieso kleine monsters maakt en kleine jongens in een mum van tijd verandert in oersterke beren. Er zijn trainingen die ouders leren hun kind in bedwang te houden en zichzelf te beschermen. En die zouden er heus niet zijn als er geen vraag naar was.