Mijn vriendin is opeens weer verliefd en daardoor zie ik haar nu amper’
Vriendschappen zijn lastig, zeker in alle verschillende fases waarin je samen komt. Maar ik moet voor mezelf gaan nadenken of ik er over ga beginnen tegen haar of niet.
‘Ik ben heel blij voor haar, hoor, dat ze weer verliefd is. Maar toch mis ik mijn beste vriendin wel. We hebben altijd veel contact, maar nu ze zo smoor is op een nieuwe man, spreek ik haar amper. Ze lijkt gewoon een nieuw leven te zijn ingestapt waar ik als haar oudste en beste vriendin niet meer zo bij pas.
Dat is moeilijker dan ik dacht. Want toen ze in scheiding lag met haar ex, was ik er altijd voor haar. Toen had ze me duidelijk nodig. We keken samen naar een nieuwe woning voor haar en haar twee kinderen, we praatten urenlang over hoe het nu verder moest. Ik hielp haar met een mediator en een advocaat en noem het maar op. We verhuisden haar spullen naar haar nieuwe stek en zo beleefden we haar break-up heel intens, samen. Maar daar ben je goede vriendinnen voor, toch? Dus ik doe dat met liefde. Maar nu heeft ze dus een aantal maanden geleden een nieuwe vlam ontmoet. Helemaal dik aan is het en ze zijn stapelgek op elkaar. Wat heerlijk moet dat voelen voor haar, na al die ellende en dat gezeur met een boze ex. Ik gun het haar zo. Maar heel stiekem voel ik me de laatste tijd wel een beetje gepasseerd…
Want ze lijkt mij gewoon te zijn vergeten. Ze appt me bijna nooit meer en we zien elkaar een stuk minder, vooral omdat het dan ook altijd van mijn kant lijkt te moeten komen. Misschien is het een fase, hoor. Zoals je dat wel hebt in vriendschappen. Maar ik vind het ergens wel iets wat ik tegen haar moet zeggen. In slechte tijden kon ik er altijd voor haar zijn, zeg maar. En nu ze in goede tijden zit? Dan ben ik blijkbaar overbodig. Zo komt dat wel over. En dat doet ergens een beetje pijn. Ik heb haar nieuwe man ook nog niet ontmoet: ze houdt dat leven helemaal apart van mij. Alsof ik iets ben dat er voor haar is als ze het nodig heeft en als het niet goed gaat, maar zodra het feest en lol is, beleeft ze dat liever met anderen.
Misschien til ik er te zwaar aan en is ze gewoon druk met haar nieuwe verkering ontdekken. Dat begrijp ik ook echt, op heel veel vlakken. Ik ben ook maar saai gelukkig getrouwd, dus misschien voelt ze dat ze daar ook niet altijd over kan praten met mij? Ik weet het niet. Ik merk alleen dat het zo niet echt gezellig meer is tussen ons, omdat ik even geen zin heb dat het weer van mijn kant moet komen. We kennen elkaar al ons hele leven dus het waait echt niet zomaar over, deze vriendschap. Maar in elke relatie heb je soms ups en downs. En dit valt me eerlijk gezegd wat van haar tegen, dat ze me zo vergeet. Ik hoor nu gewoon soms een week niets van haar. Ze vraagt niet hoe het met mij gaat of hoe het met mijn kinderen gaat. En als ze het al vraagt, dan luistert ze maar half naar het antwoord. Het moet dan toch weer gauw gaan over haar geweldige nieuwe seksleven en haar plannen om te gaan samenwonen met die nieuwe man.
Vriendschappen zijn lastig, zeker in alle verschillende fases waarin je samen komt. Maar ik moet voor mezelf gaan nadenken of ik er over ga beginnen tegen haar of niet. Los je dit op door erover te praten, door haar eerlijk te vertellen dat ik er mee zit? Of kun je soms maar beter je mond houden, je lekker druk maken om andere dingen en dan wachten tot er weer een fijnere fase is?’