Franska.nl

‘Mijn schoondochter dreigt dat ik mijn kleindochter niet meer mag zien’

Fanny past graag op haar kleindochter, maar dan heeft haar schoondochter opeens forse kritiek.

 

‘Als ik mijn tablet opklap zie ik meteen een spelletje met een pratend poesje. Een zacht pluizig diertje dat met een hoog stemmetje praat. Mijn kleindochter Fleur vindt het prachtig en zit altijd te schateren als we er samen naar kijken. Maar dit spelletje met een schattig beestje heeft mij een heleboel ellende bezorgd.

 

Fleur is een schatje, maar een nogal pittige tante. Ze kan zich maar moeilijk concentreren en is daarom snel afgeleid. Alleen spelen vindt ze moeilijk en ze wordt snel boos als er iets niet lukt. Bijna vier is ze en na de grote vakantie gaat ze naar groep 1. Tot die tijd pas ik af en toe een dagje op zodat mijn schoondochter even bij kan tanken. Ze is zwanger van de tweede en de kleine Fleur is nu zo’n handenbindertje dat het voor mijn schoondochter af en toe te zwaar is.

 

Mijn zoon en schoondochter vinden dat Fleur alleen met houten speelgoed mag spelen, geen televisie mag kijken en zeker geen computerspelletjes mag doen. Dat is niet goed voor haar ontwikkeling en het is beter als ze in een prikkelarme omgeving is. Dat vervelen zorgt juist voor het begin van creativiteit, vinden ze. Mijn schoondochter loopt dan ook de hele dag rond met Fleur in haar kielzog en als Fleur begint te dreinen gaat ze op haar hurken zitten om met Fleur te praten. Om te zien of ze er samen uit kunnen komen.

 

Eerlijk gezegd zie ik dat tafereel iedere keer weer met lede ogen aan. Volgens mij krijg je daar heel verwende en verveelde prinsjes en prinsesjes van die niet gewend zijn om nee te horen. Bovendien zit de wereld vol met prikkels en daar zal Fleur toch aan moeten wennen. Hoe moet dat straks als ze naar school gaat? Laat staan als ze volwassen is. Dan zal haar baas toch tijdens werktijd ook niet tegen haar zeggen dat ze even mag gaan liggen omdat het haar te veel wordt, of haar altijd maar gelijk geven?

 

Hou me ten goede, ik hou heel erg van mijn kleindochter, maar ik ben toch wat strenger dan dat. Als ze in mijn huis met iets gespeeld heeft dan moet ze het ook weer opruimen. Laatst mocht ze me in de tuin helpen maar al snel wilde ze iets anders doen en begon ze te klieren. En opeens snapte ik wat er aan de hand was. Dat meisje was gewoon moe en moest even niks doen. Gewoon zoals wij grote mensen ook ontspannen.

 

Ik pakte haar zachtjes bij haar armpje en nam haar mee naar binnen en pakte de iPad erbij. Ze mocht zelf een filmpje uitkiezen, het werd iets met een pratend poesje. Ik heb eerst nog even vijf minuutjes met haar meegekeken om te zien waar het nou precies over ging, maar ik zag helemaal geen rare dingen. Daarna zette ik haar op de bank en liep door de tuindeur weer naar buiten om de laatste plantjes in de grond te zetten. Toen ik na een paar minuten bij haar ging kijken zat ze heel stil gebiologeerd met haar duim in haar mond naar het scherm te kijken. Terwijl ik een glaasje limonade voor haar neerzette zei Fleur dat een filmpje kijken niet mocht van mama. ’Dan is dat ons geheimpje’, zei ik gedachteloos. Maar dat had ik beter niet kunnen zeggen.

 

Een dag later hing mijn schoondochter boos aan de lijn. Dat Fleur tijdens het tandenpoetsen had gezegd dat ze een geheimpje had en dat ze er in eerste instantie niets over wilde loslaten. Dat ze pas na enig aandringen vertelde dat ze bij oma op de iPad een filmpje had gekeken.

 

Fleur had bij mijn schoondochter blijkbaar de hele dag om een filmpje met een poesje gezeurd. Zij begreep er niets van, pas toen ze Fleur naar bed bracht kwam de aap uit de mouw. Ik vond het blijkbaar nodig om tegen de regels van mijn zoon en schoondochter in te gaan. En dat kind ook nog leren om oneerlijk te zijn. Ik schrok me rot van haar woorden. De hele middag had Fleur lopen dreinen omdat ze zo moe was en het leek me juist een prima rustmomentje voor de kleine meid. Eventjes verwend worden door oma met een filmpje met wat lekkers, dat is toch niet zo erg?

 

Met ingehouden woede in haar stem zei ze dat ik toch zeker wel wist dat zij als ouders niet willen dat Fleur ‘achter een scherm opgroeit’. Dat ze het heel vervelend vindt dat ik hun opvoeding niet respecteer. Koortsachtig zocht ik naar woorden en stamelde dat dit toch echt niet het geval was. Maar dat Fleur de hele middag zo druk was, dat ik het ook even niet meer wist. Dat ik daarom een onschuldig filmpje had aangezet.

 

Ik voelde me als een klein kind dat een standje van de juf kreeg, maar ik kon er geen speld tussen krijgen. Mijn schoondochter was duidelijk, ik had een grote fout gemaakt en dat moest ik niet nog een keer doen. Dat klonk toch echt als een dreigement in mijn oren en dat zit mij niet lekker. Hoe dol ik ook ben op Fleur, ik denk dat ik de volgende keer maar zeg dat ik niet kan als ze vragen of de kleine meid een middagje bij mij kan zijn. Als ik mijn kleindochter niet een beetje mag verwennen, dan zoeken ze maar een betaalde oppas.’