Barbara kwam er pas na twee maanden achter dat haar man zijn baan kwijt was. Al die tijd was hij de deur uitgegaan en had hij gedaan alsof.
‘Bijna vijfentwintig jaar was ik hij trouw aan zijn baas. Elke dag meldde hij zich fluitend in de werkplaats. Ik zou wel eens willen weten hoeveel auto’s hij heeft gerepareerd. Die baan, die garage, daar leefde hij voor. Ik kreeg wel eens schoon genoeg van die verhalen. ‘Ja nu weet ik het wel,’ zei ik dan. Nu zou ik er een moord voor doen, voor die verhalen. Dan zou ons leven nog als vroeger zijn terwijl het nu aan gruzelementen ligt.’
‘Op een dag zag ik hem fietsen. Gewoon overdag midden in de stad. En ik wist meteen: hier is iets niet in de haak. Die man fietst nooit op de dag door de stad. Dan is ie aan het werk. Voordat ik ‘m kon roepen was ie de hoek al om. Ik stond daar als aan de grond genageld. Gek genoeg dacht ik eerst dat hij me belazerde met een ander, maar dat leek me bij nader inzien sterk.’
‘Zodra hij thuiskwam begon ik erover dat ik hem had gezien en hij schrok zich het apelazarus. Ik zag hem nog wel naar smoezen zoeken maar een goeie leugenaar is hij nooit geweest. En toen kwam de aap uit de mouw. Bijna twee maanden geleden had hij te horen gekregen dat hij zijn baan kwijt was. De baas had er de brui aan gegeven en de boel opgedoekt. De lopende maand had hij nog mogen uitwerken en hij had twee maanden loon meegekregen.’
‘Bijna twee maanden was hij elke dag op zijn fiets gestapt en had hij gedaan alsof. Hij zei dat hij eerst langs alle garages in de stad was gegaan om te horen of die monteurs nodig hadden. Maar hij had overal te horen gekregen dat hij later nog maar eens terug moest komen. Hij zei dat hij in geen geval hele dagen thuis bij mij wilde zitten want dat vindt hij voor mietjes. En mij al die tijd voorliegen is niet voor mietjes?’
‘Sinds ik het weet ben ik klaar met ‘m. Ik kan het niet eens meer opbrengen om tegen ‘m praten. Hoe kon hij me zo verschrikkelijk voorliegen? Als ik het geld zou hebben zou ik meteen van ‘m af gaan. Maar dat geld is er niet en een nieuwe baan heeft hij ook nog niet gevonden. Hij gaat nog wel elke dag de deur uit, maar niet meer zo vroeg als eerst en ook niet meer de hele dag. Want thuiszitten bij mij, dat is immers voor mietjes.’
Barbara’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
