‘Mijn man heeft nu pas zijn vroegere affaire opgebiecht’
Christine (55) is sinds haar 22e samen met Richard (57). Samen hebben ze dochter Michelle (25), die het huis uit is. Eigenlijk was er nooit een vuiltje aan de lucht in hun relatie, totdat Richard besloot om schoon schip te maken.
‘Ik had dit nooit zien aankomen. Richard was altijd zo’n brave jongen, vroeger al en dat is hij eigenlijk nog steeds. Altijd heb ik hem volledig vertrouwd, zelfs toen we elkaar leerden kennen in onze studententijd en hij nog regelmatig ging stappen met zijn vrienden zonder mij. Dat vertrouwen had hij ook naar mij toe, hoor. En ik heb dat geen enkele keer beschaamd. Tot een half jaar geleden dacht ik dat ook van hem.
Maar op een vrijdagavond, toen we samen met een glas rode wijn op de bank zaten, kwam het hoge woord er ineens uit. Hij moest me wat vertellen. Zijn toon klonk meteen al heel serieus, maar ik had echt niet verwacht dat er iets heftigs zou komen. We waren heel gelukkig, ons seksleven was gezond en we deden genoeg leuke dingen.
‘Ik heb een affaire gehad’, begon hij. Ik schrok me dood, wist geen woord uit te brengen. Voor mijn gevoel was het minutenlang stil voordat ik kon vragen wat hij hiermee bedoelde. Wat, met wie, wanneer? Ik snapte er helemaal niks van, mijn hersenen registreerden het niet. ‘Met Emma’, zei hij. Die kende ik wel; dat was bij zijn vorige baan zijn secretaresse.
Maar die vorige baan, daar was hij al vijftien jaar weg. Ik wist niet eens dat hij haar nog sprak. Dat was ook niet het geval, zei Richard gelijk. Deze affaire was twintig jaar geleden, en had zo’n twee jaar geduurd. Totdat Emma verliefd was geworden en hem voor de keuze had gesteld: ik of zij. Hij had voor mij gekozen.
Natuurlijk was ik heel kwaad, verdrietig en voelde ik me enorm verraden. Maar ik dacht ook: ‘waarom vertel je me dit?’ Die affaire is inmiddels bijna twee decennia geleden. We waren zo gelukkig. Ik keur vreemdgaan absoluut af, maar ik had het tóen willen weten. Niet nu. Toen ik hem vroeg waarom hij er nu pas mee kwam, zei hij dat zijn schuldgevoel enorm was teruggekomen. Dat we de laatste vijf jaar eigenlijk op ons gelukkigst waren, en dat hij me de waarheid gunt. Ik vond het onzin. We waren inderdaad op ons gelukkigst en dat waren we nog steeds geweest als hij zijn mond had gehouden.
Dit is nu een half jaar geleden en ik ben nog steeds net zo in de war als toen hij het me vertelde. Wat moet ik hier nou mee doen? Het is zo lang geleden. Natuurlijk keur ik het niet goed en natuurlijk is twee jaar echt een lange tijd om een affaire te hebben. Ik voel me in die zin enorm bedrogen, en heel dom en naïef dat ik helemaal niks heb gemerkt destijds. Soms vervloek ik hem en ben ik zó kwaad.
Maar de meeste tijd baal ik vooral dat hij het heeft gezegd. En daardoor voel ik me ook weer slap: ben ik zo’n slappe vrouw die haar man zo snel vergeeft? Ik weet dat ik hierom niet bij hem wegga. Ik had gewild dat hij me dit nooit had verteld en dat het voor altijd geheim was gebleven.’