Franska.nl

‘Mijn kinderen zijn beter gelukt dan die van mijn vriendin’

Mijn oudste zoon is een succesvol ondernemer en heeft drie horecazaken die goed lopen. Hij werkt hard en veel en heeft prachtige drie kinderen gekregen met zijn leuke vrouw.

‘Beter gelukt is misschien wat hard om te zeggen, maar het is wel zo. Mijn volwassen kinderen zijn gewoon erg goed geslaagd in het leven en die van mijn beste vriendin, nou ja, iets minder. Dat geeft soms een gek schuldgevoel als ik weer met haar zit te kletsen over onze levens.

Mijn oudste zoon is een succesvol ondernemer en heeft drie horecazaken die goed lopen. Hij werkt hard en veel en heeft prachtige drie kinderen gekregen met zijn leuke vrouw. Mijn dochter is hard aan het werk in de politiek en heeft daar een geweldige carrière opgebouwd. Ze is slim en ijverig en heeft ook zelf een schat van een zoontje gekregen. Ze is ook nog eens heel gelukkig in de liefde en geniet van haar gezin, los van dat ze ontzettend boeiend werk doet en wat betekent in onze maatschappij. Ik wil echt niet zo snel opscheppen over mijn kinderen, maar als ik ze nu zo zie nu ze volwassen zijn, dan ben ik wel heel trots. We hebben iets goed gedaan in hun opvoeding, toch? Ze hebben veilige, vaste relaties. Ze hebben een grote vriendengroep om zich heen, doen leuke dingen en zorgen bovenal goed voor hun eigen kinderen.

Mijn vriendin haar zoon gaat wat minder lekker. Hij gebruikt veel drugs, verzorgt zichzelf niet goed, en heeft een oké-baan, maar vooral om de huur in de stad van te betalen. Hij feest veel, ook nu hij bijna dertig is. Hij drinkt, rookt en doet soms wat vage dingen. Het gaat mentaal ook niet altijd goed met hem: soms zit hij maandenlang in een depressie en dip en maakt mijn vriendin zich weer vreselijk zorgen over hem. Af en aan heeft hij wat relaties, maar meestal is het niet heel serieus. Kleinkinderen heeft ze nog niet van hem, gelukkig maar, want hij is zelf heel instabiel en slikt antidepressiva. Haar dochter is op zich goed en hard aan het werk, maar ze is wel erg onzeker in de liefde. Laatst vertelde ze aan haar moeder dat ze op zowel mannen als vrouwen valt. Dat is alleen maar mooi, natuurlijk, maar ze datet bijna nooit. Ze heeft amper relaties of liefdes en is eeuwig single. Ze is emotioneel gezien best een wrak, want ze praat weinig, heeft een lichte vorm van autisme en is liever op zichzelf, lijkt het. Mijn vriendin maakt zich daar ook veel zorgen om, want ze is bang dat ze zich veel te veel afsluit voor de leuke dingen in het leven. Haar dochter is gewoon eenzaam. Daardoor kan ze eigenlijk weinig genieten van twee van haar volwassen kinderen. Haar jongste zoon heeft wel een fijne relatie, veel vrienden, een goede baan en ook al eigen kinderen, dus dat lichtpunt in haar gezin geeft haar veel geluk. Als oma kan ze weer meer genieten van alle kleine dingen, zoals het oppassen op haar kleindochters, en dat gun ik haar zo.

Maar goed, we worden samen ouder, en dan ga je kinderen vergelijken. Ongemerkt, misschien. Soms voelt het zo’n strijd van hoe het gaat met onze kinderen, al is dat niet zo natuurlijk. Ik wil mijn vriendin alleen maar helpen. Maar met mijn gezin gaat het gewoon heel makkelijk en soepel en goed. Er is geld zat, er zijn geen grote mentale problemen en ja, we hebben veel en warm contact. We wonen bij elkaar in de buurt en hebben veel lol. Mijn vriendin heeft altijd iets om zich zorgen over te maken en dat vind ik verdrietig voor haar. Daarom hou ik af en toe maar even mijn mond als het gaat over hoe goed het met mijn kinderen gaat. Ik kan me namelijk heel goed voorstellen dat je niet altijd op de succesverhalen van anderen zit te wachten, als het bij jou zelf wat minder gaat.’