‘Mijn kinderen willen niet dat ik mijn ex een tweede kans geef’
Na haar scheiding probeert Karin om haar leven samen met haar zoons weer op te pakken. Dat gaat goed tot ze weer verliefd wordt op haar ex, hun vader.
‘Het is al laat als ik eindelijk naar boven ga. Ik stel dat moment nog steeds zo lang mogelijk uit omdat ik er maar niet aan kan wennen dat hij niet langer naast me ligt. Sander, mijn man, woont nu al bijna een jaar niet meer bij ons. Hij ging uiteindelijk weg om het continue geruzie binnen ons gezin te stoppen. Ik was erachter gekomen dat hij een affaire had met een moeder die hij kent van de school van onze zoons.
Trillend en misselijk hoorde ik hem aan toen hij huilend opbiechtte dat het al een jaar aan de gang was, maar dat hij er zo’n spijt van had. Met het laatste restje zelfrespect dat ik had probeerde ik er met relatietherapie nog wat van te maken, maar daardoor werd onze relatie steeds killer en afstandelijker. De kinderen hadden natuurlijk ook heus wel door dat er wat tussen ons aan de hand was en toen ze eenmaal wisten dat hun vader vreemd was gegaan wilden ze hem niet langer in huis hebben. Want als je je eigen vader niet kunt vertrouwen, wie dan nog wel?
Ik vond het hartverscheurend toen Sander die zondagmiddag met twee weekendtassen uit ons leven verdween, maar het bracht ook de broodnodige rust om op adem te komen. De jongens waren heel lief voor me, ruimden hun kamer op, deden af en toe boodschappen en we spraken af dat we om de beurt zouden koken. Gek genoeg hadden we het best gezellig met elkaar. Maar ik miste Sander meer dan ik wilde toegeven.
Ik vond het ook heel lastig dat de jongens in eerste instantie geen contact meer met hem wilden. Ergens begreep ik het ook wel, ze reageerden uit boosheid en hadden waarschijnlijk wat meer tijd nodig om aan het idee te wennen dat hun ouders uit elkaar waren. Natuurlijk was hij niet perfect en heeft hij zeker fouten gemaakt, maar Sander was geen slechte vader. Pas na verloop van tijd vonden ze het oké als hij op zaterdag weer bij hun voetbalwedstrijd kwam kijken.
Omdat er dingen tussen ons geregeld moesten worden spraken Sander en ik elkaar af en toe op neutraal terrein. Tijdens die ontmoetingen kwamen we erachter dat we steeds beter met elkaar konden praten. Sander vond het echt verschrikkelijk wat hij ons gezin had aangedaan en wilde heel graag onderzoeken of de jongens en ik hem ooit weer zouden kunnen vertrouwen. Ik merkte aan mezelf dat ik ook wel wat vragen had. Was ik nou zelf wel zo gelukkig geweest in onze relatie en hoe zouden we het samen anders kunnen doen? Wilde ik mezelf en ons gezin nog een tweede kans geven? Als ik heel eerlijk naar mezelf was dan wist ik het antwoord wel. Ik wilde niets liever dan mijn gezin bij elkaar houden.
En zo gebeurde het dat Sander en ik na een avond waarop we samen hadden gegeten bij het afscheid stonden te zoenen. Als een puber zat ik later trillend in de auto, ik was weer verliefd op mijn eigen man. De eerste tijd lieten we niks aan de kinderen merken, want we wilden eerst zeker weten of onze relatie te lijmen was. Maar toen we allebei het gevoel hadden dat het goed zat reageerden onze jongens heel anders dan ik hoopte. Ze vonden het belachelijk, want waarom zou hun vader niet opnieuw in de fout gaan? Er zat nog steeds zoveel woede bij de jongens en het vertrouwen was nog heel ver weg. Zo ver dat ze hem zeker geen tweede kans wilden geven en zelfs opnieuw niets meer met hem te maken wilden hebben.
Inmiddels heb ik al meerdere keren geprobeerd om hier met ze over te praten en ik heb zelfs voorgesteld om een mediator in te schakelen om toch een opening voor een gesprek tussen hen en Sander te vinden. Maar ze willen er niks van weten en we hebben er ook heel veel ruzie om. Van de fijne sfeer tussen ons drieën van net na de scheiding is niets meer over en ik heb soms het idee dat ik op eieren moet lopen, want ook ik doe in hun ogen niets meer goed.
Het verleden wil ik nu eindelijk laten rusten en ik zou zo graag samen met Sander en mijn jongens weer naar de toekomst kijken. Ik wil mijn ex dolgraag terug in mijn leven maar als me dat de relatie met mijn kinderen kost, is de prijs dan niet te hoog?’
