‘Mijn hoogopgeleide dochter is getrouwd met een rijke man’
En nu is ze gestopt met werken…
‘Ik heb een slimme dochter; ze is onze tweede en deed net als haar oudste zus tweetalig vwo. Op haar sloffen zelfs. Ze ging na de middelbare school studeren en behaalde een Master of Science. Ze mocht zelfs afstuderen in Amerika, aan Yale, een van de beste scholen ter wereld. Nou, wij waren als ouders natuurlijk hartstikke trots op haar. En dat zijn we nog steeds, uiteraard, maar na haar studietijd heeft ze er eigenlijk nooit voor gekozen om carrière te maken. Ze werkt op dit moment zelfs helemaal niet.
Niet dat ik vind dat ze nu haar talenten vergooit, maar toch… Als ouder is het soms lastig om te zien dat je kind niet haar volle potentie benut. Ze is getrouwd met een leuke, aardige man. Hij zorgt goed voor haar en hun twee zoons. Mijn dochter heeft alles wat ze ooit wilde, want er is genoeg geld. Het is een rijke vent die ze aan de haak heeft geslagen. Niet dat dat enorm uitmaakt, uiteindelijk draait alles om de liefde tussen die twee, maar inmiddels is mijn dochter gestopt met werken om fulltime voor hun kleine jongens te zorgen. Dat vind ik prachtig, want het moederschap is het mooiste dat er is. Maar aan de andere kant knaagt er iets aan mij, en ik denk ook aan mijn man.
Ze is zo slim, ze zou elke baan makkelijk kunnen krijgen. Ze is afgestudeerd jurist: een prachtig, goedbetaald beroep waar ze niet alleen voldoening uit zou kunnen halen, maar waar ze ook haar eigen salaris mee zou kunnen verdienen. Nu leeft ze op het geld van haar welgestelde vent. Ergens begrijp ik haar, want haar kinderen zijn jong en ze wil nu genieten van het thuis zijn. Maar als moeder kijk je aan de zijlijn mee naar het leven van je volwassen kinderen. En dan loopt het soms anders dan je misschien hoopt. Ik zie haar vingertje nog zo de lucht in gaan als de juf weer eens wat vroeg aan de klas. Altijd wist ze het antwoord. Ik gun haar het volle moederschap, ze is een geweldige moeder voor mijn kleinkinderen. Maar een carrière had haar niet misstaan.
Ze is zo hoogopgeleid, en nu gebruikt ze die diploma’s nergens meer voor. Zonde, vind ik het, heel stiekem. Ze besteedt haar dagen nu aan het draaien van wasjes. Maar ik zeg het niet hoor, tegen haar. Laat haar het leven maar zelf ontdekken. Wie weet, als de kinderen groter zijn en naar de middelbare school gaan, dat ze haar eigen dromen en doelen weer oppakt.
Ik ben hoe dan ook trots op haar, maar soms kan ik er niet over uit dat ze niet werkt en niet dat leven met collega’s kent, en dat ze niet een verantwoordelijke baan buitenshuis heeft. Dat ze niet zelfstandiger is. Wat als haar man haar ooit verlaat? Hoe gaat ze het dan oplossen? Je wil er niet aan denken, nee, maar als haar moeder doe ik dat toch. Ik hoop maar dat haar leven zo makkelijk blijft gaan zoals het nu gaat. En dat ze nooit vergeet hoe talentvol, slim en succesvol ze voor mij is.’