‘Mijn ex geeft mij de schuld dat onze dochter ontspoort’
Als de dochter van Saskia betrapt wordt op winkeldiefstal, is haar ex woest. Alleen niet op hun dochter, maar op haar.
‘Ik hoor gestommel in de gang en even later komt Britt de keuken in. Zwijgend zet ze de waterkoker aan en kijkt op haar telefoon. Blijkbaar heeft ze geen zin om met me te praten want ze reageert niet als ik vraag of ze lekker heeft geslapen. Dat ze me negeert, daar ben ik inmiddels wel aan gewend. Het gaat al maanden niet goed met haar gedrag en als ik haar daar op aanspreek krijg ik of een grote mond met veel geschreeuw of ze loopt woedend de deur uit en laat uren niets van zich horen.
Talloze keren ben ik de afgelopen maanden al door haar mentor benaderd. Omdat Britt haar huiswerk niet maakt, dat haar cijfers kelderen, dat ze zo vaak de klas uit wordt gestuurd of zelfs helemaal niet op komt dagen. Of ik me daar wel bewust van ben? Natuurlijk ben ik me daar bewust van. Thuis is de sfeer om te snijden maar eerlijk gezegd begrijp ik het gedrag van Britt wel. Een meisje van vijftien dat alles verliest wat ze kent, omdat haar vader opeens wilde scheiden en haar jonge leventje daardoor volledig op zijn kop zet. Om over mijn leven nog maar te zwijgen.
Hoewel ik zeker weet dat Britt uit liefde tussen mijn ex en mij is geboren, kunnen hij en ik elkaar nu niet luchten of zien. Ik probeer uit alle macht om er geen vechtscheiding van te maken maar dat is haast onmogelijk. Hij nam zomaar uit het niets de beslissing om bij me weg te gaan, maar dat betekende wel dat ik een andere woning moest zoeken en meer uren moest gaan werken om rond te kunnen komen, en nu de prijzen door het dak gaan houd ik helemaal geen geld over om nog iets extra’s te kunnen doen. Mijn ex moet voor zijn werk vaak op reis waardoor co-ouderschap onbespreekbaar is en ik eigenlijk in mijn eentje opdraai voor de opvoeding van Britt.
Haar vader ziet ze nauwelijks, want zelfs in de weekenden dat Britt bij hem is, komt hij haast nooit bij haar voetbalwedstrijd kijken of doet hij wat gezelligs met haar. Maar hij maakt wel tijd voor zijn nieuwe liefde en laat Britt dan rustig op zaterdagavond alleen thuis met wat vriendinnen als oppas. Door alle veranderingen in haar leven, waar ze totaal niet om heeft gevraagd, heeft Britt blijkbaar besloten dat ze niemand meer nodig heeft en alleen nog maar doet waar ze zin in heeft.
Mijn ex vindt dat dat aan mij ligt omdat ik nu eenmaal de meeste tijd de zorg voor haar heb. Dat hij in de spaarzame tijd die hij wel met Britt is wat meer aandacht aan haar kan geven, daar denkt hij zeker niet over na. En nu is er een nieuw dieptepunt bijgekomen want Britt is laatst betrapt op winkeldiefstal van een potje nagellak. Woest was hij, maar niet alleen op onze dochter, ook op mij.
Zie je wel, zei hij, ik was een moeder van niks. Ik reageerde veel te slap op het wanstaltige gedrag van onze dochter en als het aan hem lag kreeg ze een maand huisarrest. Dan zou ze dat gedrag wel afleren. ‘Want je schaamt je toch kapot als je kind betrapt wordt op diefstal?’ Nou, ik schaam me nergens meer voor, ik wil alleen maar dat Britt weer het sprankelende meisje wordt dat ze voor de scheiding van haar ouders was. Ik zie de pijn in haar ogen als ze me staat af te bekken omdat ik alleen maar vraag of ze haar ontbijtboel op wil ruimen.
Vanwege de winkeldiefstal en het vele spijbelen heeft Bureau Halt inmiddels contact met mij opgenomen. Zij willen een afspraak maken om met mij en mijn ex te praten over het gedrag van Britt en over welke taakstraf ze haar zullen geven. Waarschijnlijk moet ze zwerfafval in het park opruimen, met een knaloranje hesje aan en de letters HALT op haar rug. Zodat iedereen kan zien dat ze een fout gemaakt heeft. Maar ze wil eigenlijk alleen maar de aandacht van haar vader, al ziet hij dat tot mijn grote verdriet niet. Dat hij de grootste fout maakt, door zomaar uit haar leven te verdwijnen en mij met onze ontspoorde dochter achter te laten, komt blijkbaar niet in hem op. Of zie ik dat verkeerd?’
