Franska.nl

Mijn buurman is gewoon jaloers

Gwen woont in een fijn nieuw huis, maar heeft erg veel last van het jaloerse gedrag van haar buurman.

 

Als ik uit mijn woonkamerraam naar buiten kijk, zie ik in mijn ooghoek een groot donkerbruin vlak. Afgelopen weekend heeft mijn buurman daar een hoge schutting gebouwd. Tot op de millimeter meet deze lelijke erfafscheiding twee meter in hoogte. Pure pesterij en een nieuw dieptepunt in een slepend conflict dat nu al een jaar duurt.

 

Sinds mijn vriend en ik hier zijn komen wonen, hebben we te maken met een moeilijke buurman. Het begon al toen we de sleutels van ons droomhuis kregen. Omdat we kennis wilden maken met de buren, belden we ook bij hem aan. Maar het enige wat hij wilde weten, was hoe lang we hem in de herrie zouden laten zitten. Verbouwereerd keken mijn vriend en ik elkaar aan. Dat wisten we zelf ook nog niet precies. Het was een gedateerde woning waar veel aan moest gebeuren: eerst slopen en dan weer opbouwen. We rekenden op een maand of drie, waarin we een deel zelf zouden oppakken, maar ook werk zouden uitbesteden aan vakmensen die niet op stel en sprong beschikbaar waren. De buurman reageerde nogal nors toen we zeiden dat we hoopten er voor kerst in te kunnen trekken.

Dat hebben we geweten. In de maanden dat de verbouwing duurde, stond hij om de haverklap voor de deur met de vraag of het wat zachter kon. Hij werd boos als we in het weekend of in de avonden bezig waren, terwijl we echt ons best deden om hem ter wille te zijn. Maar verbouwen levert nu eenmaal stof en herrie op. Bovendien pakten we het grondig aan, met nieuwe kozijnen en een uitbouw aan de achterkant die we zonder vergunning mochten plaatsen. Toen ik naar de buurman toeging om te vertellen wat de plannen waren, werd hij woest. Dat we dat niet zomaar zonder overleg met hem mochten doen. Dat dit hem het zonlicht in zijn tuin zou kosten. Hij waarschuwde dat ik maar eens moest opletten, want dit liet hij niet over zijn kant gaan. Ik schrok behoorlijk van zijn reactie, maar mijn vriend was niet onder de indruk. ‘Hij kan ons niets maken, Gwen. We doen niks wat volgens de gemeente niet mag,’ zei hij. ‘Hij is gewoon jaloers.’ Toch was ik er niet gerust op en heb het voor de zekerheid nog een keer bij een ambtenaar nagevraagd.

 

We waren inmiddels helemaal klaar met het gedrag van onze buurman, dus plaatsten we in de achtertuin een haag met coniferen. Maar ook daar had hij weer commentaar op. Volgens hem stonden de planten te dicht op de erfgrens, en daar zou hij werk van maken. Een paar weken later stond er inderdaad een landmeter in zijn achtertuin. Het bleek dat we de heg in plaats van 50 centimeter, op 40 centimeter van de erfgrens hadden geplant. Hij eiste daarom dat we het jonge groen, dat net geworteld was, zouden verwijderen.

 

Van het plezier dat ik had toen ik hier kwam wonen, is inmiddels niets meer over. Als we op een zondag aan het klussen zijn, vraagt hij steeds heel sarcastisch via de buurtapp of we misschien met de herrie willen stoppen. Ik begrijp dat gewoon niet. Hij snapt toch zeker dat je sommige dingen niet zonder herrie kunt doen? Bovendien kan hij met zijn vraag ook even bij ons aanbellen. De rest van de buurt reageert niet op zijn appjes; zij hebben blijkbaar ook hun buik vol van het idiote gedrag van die man. Bovendien zei iemand laatst dat het haar niets zou verbazen als onze buurman in zijn nijd misschien wel gekke dingen zou doen.

 

Toen mijn vriend en ik afgelopen zondagavond thuiskwamen na een weekendje weg, zagen we opeens een grote donkerbruine schutting tussen de voortuin van de buurman en die van ons staan. Ik kon zelfs in het schemerdonker zien dat de beplanting aan onze kant van de erfgrens vertrapt was. Blijkbaar had de buurman zijn huiswerk goed gedaan. Wij waren er niet, en hij kon dus zijn gang gaan. Omdat de schutting op zijn eigen grond is geplaatst, kon hij zelf bepalen van welk materiaal hij hem wilde bouwen. Bovendien had hij van ons op deze manier geen toestemming nodig. Pas de volgende ochtend zagen we hoe lelijk dat ding was afgewerkt; het mocht blijkbaar niets kosten.

 

In eerste instantie waren we behoorlijk pissig om zijn actie, want we lazen op internet dat het verboden is om voor je huis zo’n hoge schutting te plaatsen, en al helemaal niet zonder overleg. Maar toen bedacht mijn vriend dat het ook een kans voor ons was. Als we aan onze kant van de erfgrens komend voorjaar een mooie beukenhaag planten, is de buurman voorgoed uit het zicht verdwenen. We hebben besloten om onze buurman in zijn sop gaar te laten koken en helemaal niet op die lelijke schutting te reageren. Hij zit nu vast al een paar dagen te wachten op een reactie van onze kant, maar die krijgt hij niet. Dat pleziertje gunnen we hem niet want hij zoekt het maar uit met zijn jaloerse gedrag.