Mooie kleding mooi houden?
Dat doe je zo!
Sommige kledingkasten zijn een toonbeeld van orde en netheid, terwijl er ook zijn die zelfs de kringloop niet waardig zijn. Wat dat zegt over de eigenaar? Toch wel wat, lijkt me. Ik persoonlijk – al zeg ik ‘t zelf – ben dat toonbeeld van orde en netheid en dat geldt zowel in huis als in mijn walk-in closet en mocht je je afvragen van wie ik dat heb?
Van mijn moeder leerde ik dat duurkoop goedkoop is en dat je altijd in het etiket moet kijken voor de samenstelling van de stof en of en hoe het stuk gewassen mag of moet. Aan een blouse die alleen naar de stomerij mag begin ik niet en dat zijde niet zelf gewassen zou mogen worden gaat er bij mij niet in omdat dat een kwestie van ‘met beleid’ is. Nog zoiets, ook van moeder: op een gegeven moment kom je op een leeftijd dat je niet meer elk seizoen de laatste hits hoeft. Dus wat je koopt mag best wat klassieker of tijdlozer en voor een goed stuk mag je gerust wat meer neertellen. Koop minder maar wel beter, met andere woorden, waarmee ook maar meteen gezegd is dat die moeder van mij haar tijd ver vooruit was.
Komen we op hoe die goede stukken goed te houden, dan begon het altijd met hoe de kleding opgehangen, opgevouwen en neergelegd moest worden. Je kon er een liniaal langshouden, langs de kast van mijn moeder. Overhemden streek ze om ze vervolgens op een knaapje te hangen, voor colberts had ze hangers met brede schouders, voor mooie en tere bloesjes gestoffeerde knaapjes, wollen truien legde ze plat neer, broeken werden in de vouw geperst waarbij ik haar nooit op een ‘valse vouw’ heb kunnen betrappen en een mot is bij haar nooit verder gekomen dan de deur van de slaapkamer.
Komen we op het hoofdstuk wassen, dan was haar mantra om niets in de machine te gooien als dat niet echt nodig is – en al helemaal niet in de droger toen ze die later aanschafte – omdat al dat goeie goed er alleen maar onnodig van slijt. Met mistig weer hing de waslijn buiten bommetje met ‘te luchten goed’ en voor eventuele zweetluchtjes waren er de onderhemdjes. Werd er wel gewassen, dan keek ze altijd in het etiket voor de voorschriften, had ze allerlei verschillende wasmiddelen – bont, wit, fijn – en was ossengal haar beste vriend voor de hardnekkige vlekken. Ze leerde me wassen en geloof me maar dat ik daar nog bijna dagelijks profijt van heb.
Toen mijn moeder overleed bleven we met een kast vol prachtige kleding zitten. Het meeste te klein omdat mijn moeder twee maten kleiner droeg dan ik, en de rest wel heel erg gedateerd. Maar wel nog als nieuw. Dat dan weer wel.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
