Meike is de jetset zat (Deel 3)
Die nacht vielen Meike en Daan met de ruggen naar elkaar toe in slaap.
‘De volgende ochtend zwegen we het onderwerp dood en ik besloot het voorlopig te laten rusten. Wellicht dat Daan dacht dat ik wel van gedachten zou veranderen. Stiekem hoopte ik dat hij wel zou bijtrekken. Maar dat gebeurde niet. Want toen onlangs een borrel met het gezelschap werd ingepland om de volgende bestemming te bespreken, bedankte ik daarvoor. Ik zou immers toch niet meegaan. Daan kende me goed genoeg om te weten dat ik het echt meende. Hij zei zwaar teleurgesteld te zijn in me. Dat ik af en toe alleen op vakantie wilde, daar kon hij inkomen. Maar dat ik het niet kon opbrengen om hem te vergezellen voor iets dat zo belangrijk voor hem was, begreep hij niet. Hij verlangde ook echt dat ik me eroverheen zou zetten. Dat weigerde ik.
Veel succes
Boos verliet hij die avond ons huis om deze keer bestemming Dubai te boeken. ‘Dubai!’ brieste hij de volgende ochtend. ‘En jij bedankt daarvoor?’ Ik knikte heel rustig en zei dat hij dat precies goed zag. Maar ook dat ik heus niet van hem verlangde dat hij dit zelf tegen de groep zou zeggen. Ik beloofde hem dat ik persoonlijk zou vertellen wat mijn beweegredenen waren. Respectvol en eerlijk. Daan wenste me veel succes.
Beleefd geaccepteerd
Ik kwam mijn belofte na. Tijdens de maandelijkse lunch met de dames kwam al gauw de volgende bestemming ter sprake. Zij hadden zin in ‘the place to be’ voor alles wat zij belangrijk achten in het leven: kleding, schoenen, hoeden, nagels en wenkbrauwen. Slecht-nieuwsberichten kun je het beste maar direct brengen. Dat deed ik, zo luchtig mogelijk, maar mijn serieuze ondertoon was duidelijk. Verbaasd keken de dames me aan toen ik vertelde niet mee te gaan. Ze begrepen het niet. Ik legde rustig uit dat ik, tijdens de dagen dat ik vrij was, het liefst alleen wilde zijn. Om bij te tanken in een eenvoudig strandhuisje of een berghut met zo weinig mogelijk reuring om me heen. Ik vertelde dat de jetset me naar de keel greep en dat ik er juist van moest bijkomen. Dat het geen ontspanning meer voor me was, maar dat het energie vrat. Uiteraard liet ik na om te zeggen dat zij daar mede debet aan waren. Ik sprak de hoop uit dat ze mijn besluit respecteerden. Het werd beleefd geaccepteerd. Ik haalde opgelucht adem. Het hoge woord was eruit. Na de lunch bedankte ik de dames voor hun begrip en onderstreepte nogmaals dat het niet aan hen lag, maar aan mij. Ook al was dat deels een leugentje om bestwil. Een stuk lichter reed ik huiswaarts.
Geluk en rust
Een paar weken later pakten Daan en ik onze koffers in. Hij voor de trip naar Dubai, ik voor een natuurhuisje op de Veluwe. ‘Eigengereid gek wijf’, zei hij glimlachend toen ik hem veel plezier wenste. ‘Yup’, antwoorde ik liefdevol en maakte me los uit zijn armen. Een golf van geluk en rust overviel me toen ik richting Veluwe reed, op weg naar een paar dagen stilte. Klaar voor een nieuwe fase in mijn leven. Het zou even wennen worden, zeker voor Daan. Maar niet onoverkomelijk of desastreus voor ons beiden. Soms is het goed om ook jezelf met liefde te omarmen. Beter zelfs.’
De namen van Meike en Daan zijn vanwege privacy gefingeerd. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
Door: Redactie Franska.nl
