Franska.nl

Meike is de jetset zat (Deel 2)

 

‘Ik ben er helemaal zat van, hoor je me?’ beet Meike haar man toe.

 

 

 

”We hebben een mooi huis, fantastische kinderen, dikke auto’s en we zijn gezond. Stop ermee om steeds meer te willen! Ik ben het compleet beu. En die dames daar beneden kunnen me ook gestolen worden. Ik pas ervoor om drie dagen naar hun geneuzel te luisteren, want het gaat helemaal nergens over.’ Theatraal gooide ik mijn dure Ibiza-outfit uit, hees me in een korte spijkerbroek, eenvoudig topje en trok wandelschoenen aan. Mijn perfect gestylde haren frummelde ik onder een strohoed. Klaar om een eind te gaan lopen. Sjouwen wilde ik, frisse lucht. Geen odeur van Chanel 5 en joekels van Prada-zonnebrillen. Bah!

 

Stapelgek geworden

Nu werd Daan fel. Volgens hem was het me compleet in mijn hoofd geslagen. Stapelgek geworden. Hij beende boos de hotelkamer uit met de mededeling me over anderhalf uur terug te verwachten voor de namiddagborrel. Wéér champagne met amuses en gekakel. Maar ik deed het ook nog. En eerlijk is eerlijk: na de wandeling – waar de dames overigens vreemd van opkeken – voelde ik me wel een stuk beter. Tijd om me op te doffen had ik niet meer en zodoende sloot ik bezweet bij het gezelschap aan. Daans blik sprak boekdelen, maar dat deerde me niet. Ik deed immers toch weer ‘gezellig’ mee? Nou dan!

 

Gespannen sfeer

’s Avonds, na het diner, kroop ik dicht tegen hem aan. Ik voelde me enigszins schuldig, maar aan de andere kant ook totaal niet. En ik had een besluit genomen, tijdens de wandeling. Voor mij was dit de laatste vakantie samen met dit gezelschap. Uiteraard hield ik dit toen nog voor mezelf. Om de sfeer, die toch al enigszins gespannen was, niet nog meer te bederven.

 

Jong en kittig

De rest van de dagen gedroeg ik me zoals de vrouw van Daan zich altijd gedroeg. Vriendelijk glimlachend, ogenschijnlijk genietend en gezellig meepratend over allerhande zaken die er in mijn optiek niet toe doen in het leven. Althans, die er volgens mij nu niet meer toe doen. Mijn mindset is gewoon veranderd door de jaren heen. Wellicht komt dat door mijn leeftijd. Ik loop inmiddels tegen de vijftig. Hoewel dat ook weer niet alles zegt, getuige de andere dames die er zo lang mogelijk jong en kittig uit willen zien.

 

Mijn besluit

Thuisgekomen gooide ik bij Daan een balletje op. Hij genoot duidelijk na en bovendien had de trip hem een paar mooie zakelijke perspectieven opgeleverd. Het waren best dure dagen, maar volgens mijn man waren ze het geld meer dan waard geweest. We douchten samen, waren intiem en toen ik me in joggingpak bij hem op de bank nestelde was hij ervan overtuigd me puur natuur het allermooiste te vinden. Dat was het juiste moment om Daan te vertellen over mijn besluit.

 

De laatste keer

Ik legde uit dat ik jarenlang enorm veel plezier had beleefd aan onze gezamenlijke uitjes. Dat ik net zo genoot van de luxe en het culinaire als het gezelschap. En dat de dames heus goede vriendinnen waren geworden. Daar lag het allemaal niet aan. Het lag aan mij. ‘De Meike van toen is niet meer, Daan. Die Meike verlangt – wanneer haar de tijd wordt gegeven – naar rust. Naar de stilte van de natuur. Naar een bergtop met prachtig uitzicht. Deze Meike wil niet altijd maar praten over niets en flaneren. Zij wil wandelen, misschien wel mediteren. Of in retraite. Het liefst alleen. En daarom was dit de laatste keer dat ik meeging’, besloot ik.  

 

Ondankbaar

Die mededeling kwam als een behoorlijke donderslag binnen bij Daan. Hij zei het niet te begrijpen en werd boos. Hoewel, boos? Eigenlijk had ik Daan nog nooit zo kwaad gezien. Verwend noemde hij me. Ondankbaar en ontzettend egoïstisch. Zijn vraag of ik me wel realiseerde hoeveel die trips voor hem betekenden, zakelijk gezien, beantwoordde ik heel rustig. Bevestigend. Op mijn vraag of hij zich wel realiseerde dat deze dagen mij inmiddels energie vraten, schudde hij slechts zijn hoofd. Hij snapte er werkelijk niets van. Alles kon, alles mocht, niets was te gek tijdens deze uitjes. Menig vrouw zou haar handen dichtknijpen. Behalve zijn eigen vrouw. Die verlangde er plots naar om alleen een berg te beklimmen. Hoe haalde ik het in mijn hoofd? En met welk argument moest hij in vredesnaam aankomen wanneer ik daadwerkelijk de volgende keer niet mee zou gaan? Die nacht zijn we met de ruggen naar elkaar toe in slaap gevallen.’

 

Benieuwd of de relatie van Meike en Daan nog te redden is? Lees dan morgen het laatste deel van dit spannende feuilleton.

 

De namen van Meike en Daan zijn vanwege privacy gefingeerd. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.