Nu wordt Mayka voor de tweede keer verlaten
Als Britt en haar man Niels uit elkaar gaan is er niet alleen het verdriet om het bedrog dat hij haar heeft aangedaan, want voor hun jonge dochter is deze scheiding nog veel erger.
‘Ik hoor de achterdeur met een klap dichtgaan en zie de tranen op het gezicht van mijn dochter. Met trillende stem zegt Mayka dat ze weer ruzie heeft met de buurkinderen. Ze mag niet meedoen met een spelletje en daarom is ze maar naar huis gekomen. Met haar verdrietige bruine ogen kijkt ze me aan en ze vraagt me waarom ze steeds ruzie krijgt met iedereen terwijl ze zo haar best doet. Dan zegt ze iets dat recht door mijn hart snijdt: ‘Komt het soms omdat ik geadopteerd ben? Vinden zij mij ook niet meer de moeite waard?’
Mayka–Ling heet ze officieel en dat betekent zoiets als ‘mijn mooie schattebout’. Haar naam is het enige dat ze ooit van haar biologische moeder heeft gekregen en daarom hebben we die niet veranderd toen we haar eindelijk in onze armen mochten sluiten. Toen ik Mayka voor het eerst vasthield wist ik dat dit mijn dochter was, niet geboren uit mijn buik, maar in mijn hart.
Jarenlang probeerden Niels en ik om zwanger te worden maar het lukte niet. We hadden alles wat je maar kon wensen, maar de leegte werd steeds groter. Want ondanks alle zorgeloze verre vakanties en ons mooie huis verlangde ik steeds mee naar een kind. Een lang traject in het ziekenhuis volgde. Het vroeg veel van me, want door de hormonen voelde ik me soms verschrikkelijk. En de teleurstelling als bleek dat ik weer niet zwanger was werd steeds ondragelijker, tot we op het punt kwamen dat we besloten om daarmee te stoppen en te gaan voor adoptie.
De kleine Mayka was een geschenk uit de hemel, zij maakte mij eindelijk moeder. Maar helaas is het gezin waar ik zo naar verlangde er niet meer. Zo ongeveer vanaf het moment dat Mayka een jaar bij ons was liep het niet meer zo lekker tussen Niels en mij, we raakten elkaar een beetje kwijt in deze nieuwe situatie. Het was erg wennen om opeens ook vader en moeder te zijn en omdat Mayka de eerste maanden erg slecht sliep kostte het veel energie om overdag overeind te blijven. Uiteindelijk zei Niels dat hij bij me weg wilde en was er geen praten meer aan. Hij wilde zelfs niet meer naar therapie om te kijken of we onze relatie misschien nog konden redden.
Ik was er kapot van en al helemaal toen ik erachter kwam dat hij me jarenlang bedrogen had met andere vrouwen. Op momenten dat ik gek werd van de hormonen was hij bij een van zijn vriendinnen want hij wilde soms gewoon even onbezorgd zijn. En toen Mayka er eenmaal was vond hij dat ik zo opging in mijn nieuwe moederrol, dat er voor zijn verlangens opnieuw geen plaats was.
Vol ongeloof luisterde ik hoe mijn droom uiteenspatte. We waren nu toch een gezin, dat wilde hij zelf toch ook? Maar wat ik nog het allerergste vond was dat hij niet wilde kijken of we elkaar nog terug konden vinden, voor Mayka. Bovendien voelde hij niets voor co-ouderschap en vindt hij het wel genoeg als onze dochter alleen in het weekend bij hem is. Maar wij hebben als vader en moeder toch een extra verantwoordelijkheid naar dit meisje dat al een keer door haar ouders in de steek is gelaten, hoe moeilijk hun beslissing toen ook geweest moet zijn.
Sinds Niels niet meer bij ons woont gaat het eigenlijk helemaal niet zo goed met onze dochter. Ze is vaak om de kleinste dingen boos en verdrietig en heeft het idee dat haar vader weg is gegaan omdat hij haar niet meer lief vindt. Hoe hard ik ook mijn best doe om dat gevoel bij haar weg te nemen, het lukt me niet. Want voor Mayka is het alsof ze voor de tweede keer wordt verlaten en dat neem ik Niels verschrikkelijk kwalijk.’
