Als er ‘iets’ is met je kind, mag iedereen daar ‘iets’ van vinden
Iemand die May kan vertellen hoe ze moet reageren op alle ongevraagde kritiek, adviezen en opmerkingen, beloont ze met een fles champagne.
Als er ‘iets’ is met je kind, staat de poort voor iedereen open om daar ‘iets’ van te vinden. Het is dat het allemaal zo verdrietig is want anders had ik hier nu, ironisch u kent me, de woorden ‘heel grappig’ bij geschreven. Heel grappig is ook dat het dan weer niet wordt gewaardeerd als ik zou zeggen dat zij een vrij onopgevoed of ronduit vervelend kind hebben. Nee, zo werkt het niet in het gepolijste leven.
Een paar opmerkingen die ik zo losjes op me krijg afgevuurd nadat ik met een barst in mijn stem vertel wat er met onze prinses aan de hand is. ‘Is ze achterlijk? Maar serieus, is ze achterlijk?’ Iemand die me kan vertellen hoe ik hier op moet reageren, beloon ik met een fles champagne.
Een andere: ‘Denk je dat ze later zelfstandig zal kunnen wonen?’ Joh. We weten niet eens op welke school ze het beste gaat passen en ik weet niet of je haar goed hebt bekeken maar het meisje is vier. Vier. Weet Ik Veel.
Dan zijn er natuurlijk ook de ongetwijfeld-goed-bedoelde-adviezen-van-mensen-die-totaal-geen-ervaring-hebben-op-dit-gebied (‘Ik vind echt dat je je kind zo lang mogelijk op een normale school moet laten’) of haarscherpe analyses van mensen die de afgelopen jaren nooit een wenkbrauw hebben opgetrokken als ze ons kind zagen en ineens nee schudden als ons meisje iets liefs stottert en het afromen met een: ‘Dit is echt niet goed, hoor.’ Dank je. Zo ver waren we zelf net ook, maar heel fijn dat je het nog even bevestigt.
Omdat ik zwanger ben, geven de omstanders extra gas.
Mijn vriendin M., moeder van drie waarvan de oudste het syndroom van Asperger heeft, geeft goed advies. Ik moet een heel gek antwoord verzinnen dat iedereen ontregelt en meteen de mond snoert. Haar million dollar phrase is: ‘Het is net als met pannenkoeken bakken. De eerste mislukt altijd een beetje.’ Al hang ik tegen het keukenkastje van het lachen om haar grap (want ik weet hoe diep ze van haar meisje houdt), dit gaat mij niet lukken.
Omdat ik zwanger ben, geven de omstanders extra gas. Of ik niet bang ben dat er met onze derde dochter ook ‘iets mis zal zijn’. Bang ben ik voor een sadistische serieverkrachter die me na de daad opsluit in een kelder met overactieve muizen. Hoe kan ik nou bang zijn voor dat wat mij het liefste in het leven is? Een beperking is niet iets wat je voor je verjaardag vraagt, maar als het je treft, deal je er mee en laat je het je leven kleuren.
Ik ben er van overtuigd dat ons derde meisje weer vreugde brengt in ons gekneusde gezin. We kiezen haar naam. Igoné. Een naam zo mooi omdat hij gedragen wordt door de eerste soliste van het nationaal ballet, maar voor ons vooral omdat het Baskisch is voor wederopstanding. Want nu mogen we rouwen en ontwricht zijn, maar als zij er is, moest de zon maar weer eens gaan schijnen in ons ooit zo gelukkige huis.
Me voorbereidend op haar komst, bekijk ik de geboortekaartjes van onze andere dochters. Op die van Belize staat een gedicht van W.H. Auden, bij Flo een zin uit een Italiaans lied dat in het Nederlands vertaald is door Ramses Shaffy. ‘Als jij niet al bestond, zou ‘k je uitvinden.’ En daar heb ik hem ineens te pakken. De zin waarmee ik alle kritiek, adviezen en bedenkingen ga pareren. Want Flo is Flo is Flo en we hadden haar geen millimeter anders gewild.
May-Britt Mobach is hoofdredacteur van Amayzine.com. Ze weet alles van mode en beauty, maar is ook nog een mens met drie dochters en een drukbezette man.
Fotografie: Esmee Franken, visagie: Linda van Iperen, haarstylist: Mandy Huijs
