Groep Zon
Allemaal proberen we Flo te laten merken dat we trots zijn op haar. Van groep Maan naar Zon is supergoed. Maar Flo wil terug.
De juf belt. En het is pas 10.00 uur. Flo heeft haar eerste dag in groep Zon en ik zit boven op mijn telefoon. Niet voor niets dus. Ze is boos, heeft de juf een schop gegeven, haar werkje door de lucht gegooid en ze roept om papa. En mama.
‘Ik kan wel wat hebben, hoor.’ Ik hou nu al van haar juf. ‘Maar ik wil wel even overleggen wat we gaan doen.’ Nu naar huis laten gaan, is belonen van slecht gedrag dus besluiten we door te zetten. Een uur later plopt er een e-mail binnen. De juf. Mijn hart hapert, maar dan zie ik een smiley. Even een tussenstand, schrijft ze. Het gaat redelijk. De grote uitbarsting is voorbij. Maak je geen zorgen. Echt, een e-mail met de boodschap dat ik vanaf nu onbeperkt en gratis zou mogen shoppen bij Net-à-Porter had me niet gelukkiger kunnen maken dan deze drie regels. Ik adem weer.
We mailen nog drie keer heen en weer en bellen aan het eind van de dag. Het was niet makkelijk, maar de kop is eraf.
Ik zeg dat ik haar begrijp. Dat alles wat nieuw is doodeng is. Dat ik dat ook heb
Thuis wil Flo met mij in bad. Terwijl ik met een ijskommetje-dat-te-leuk-was-om-weg-te gooien-en -nu-dienst-doet-als-badspeeltje wat water over haar rug schep, begint ze te praten. ‘Ik wil niet naar groep Zon, mama. Ik wil naar groep Maan. Ik wil naar mijn eigen juf.’ Ik zeg haar dat ik dat begrijp. Dat alles wat nieuw is doodeng is. Dat ik dat ook heb. Nog steeds. Maar dat het straks ineens normaal is. Ik droog haar lijfje af en föhn haar natte haar. Voor het eerst gaat ze niet bij mij in bed liggen, maar op het matrasje ernaast. Ze wordt groot. Ineens.
De volgende ochtend kruipen mijn meisjes bij Flo in bed. Ik hoor Bel zeggen dat ze trots is op Flo. En dat ze een chocolade-ei krijgt als ze geen kindjes duwt vandaag. En oh ja, ze heeft een liedje verzonnen. Flootje, je bent mijn cadeautje. Na zes keer zingt Flo mee. Ze lachen. Maar naar groep Zon wil ze nog steeds niet.
Het is mooi weer en ik ben zowaar op tijd klaar met ons ochtendritueel. Ineens krijg ik een idee. Of Flo het leuk vindt als ik haar op de fiets breng. Want fietsen = feest. Als ik stevig doortrap, redden we het net.
We lopen met z’n vijven het huis uit. Geliefde en jongste meisjes lopen naar hun school, Flo klimt bij me achterop en we fietsen ons parkje af. Op de hoek wil ze wachten. ‘Nog even zwaaien naar Bel en Iggy, mama.’ Ik wacht tot ik het silhouet van mijn lief en de blauwwit-gerokte meisjes om de hoek zie komen. Wij zwaaien, ze zien ons.
‘Zo. En nu ga ik naar míjn school.’ Ze zegt het luid en duidelijk. ‘Ik ga níet meer naar groep Maan, ik ben nu groep Zon.’ De ochtendzon schijnt op mijn gezicht, maar het regent op mijn wangen.
May-Britt Mobach is hoofdredacteur van Amayzine.com. Ze weet alles van mode en beauty, maar is ook nog een mens met drie dochters en een drukbezette man.
Fotografie: Esmee Franken, visagie: Linda van Iperen, haarstylist: Mandy Huijs
