Marianne’s nachtmerrie kwam uit
Tenminste, als je vegetarisch bent.
Ik vind het heerlijk om op een donkere, druilerige avond de kaarsjes aan te steken, mijn dekentje erbij te pakken, een lekkere pot thee te zetten en een zoetsappige damesfilm aan te zetten. Zo eentje waar eigenlijk geen verhaal in zit, waarvan je in de eerste scène al weet wie met wie gaat eindigen, maar je toch écht wilt weten hoe die twee nou bij elkaar komen.
Zo ook gisteravond. Ik had weer een superslecht pareltje uitgekozen en zat genietend aan mijn thee te nippen. Tot ik bij de laatste slok…
Gatverdamme, wat is dit?!
Terwijl ik de laatste slok neem, giet ik een plukje van iets onbestemds mijn mond in. Maar omdat je op thee niet hoeft te kauwen (duh), schiet het direct halverwege mijn keel. Met moeite weet ik het terug te halen en pluk het uit mijn mond.
Een moment denk ik dat het onbestemde plukje een haarbal is. Zo eentje die soms uit de wasmachine kan komen. Maarreh… hóé komt dat dan in mijn thee terecht? Nee, dat kan niet. Ik kijk nog eens wat beter en zie tot mijn grote schrik dat mijn vermeende haarbal póótjes heeft. Oohhhh myyy!
In totaal acht verschrompelde pootjes
Natuurlijk kapotgekookt in de hete thee. Ik schiet zo in mijn jakkiebahwaarkomtditnuweervandan-modus, dat ik mijn zoetsappige film op pauze zet. Vertwijfeld kijk ik in mijn theepotje. Zat daar een spin in? Dat kan haast niet. Ik spoel zelfs een schone theepot nog altijd even om voor gebruik.
Kan een spin in een theezakje zitten? Nee, natuurlijk niet. En als hij daar al in zou zitten, kan hij er onmogelijk in zijn geheel uitklimmen. Het is een raadsel. Hoe dan? Ik heb nog steeds zin in thee, maar ben voor nu even genezen van mijn gezellige theepotjesmoment.
Ik besluit een glas water te pakken en mijn film weer aan te zetten
De film is zo heerlijk zoetsappig dat het mijn aandacht afleidt van de spinnen-gate. Alleen blijft het gevoel van iets onbestemds zo halverwege mijn huig me teisteren. Ik drink de ene slok water na de andere, maar krijg het gevoel niet weg.
Na 20 minuten ben ik het zat. Ik zet mijn film wéér op pauze en maak iets te eten voor mezelf. Mijn mond en huig moeten echt even een andere sensatie beleven dan spin-haarbal-gekriebel-jakkes. Het helpt. Twee rijstwafels met pindakaas en hagelslag verder, zit ik weer volledig in de film.
Het mysterie waar de spin dan wel vandaan komt, blijft onopgelost.
Tot vannacht. Om 05.13 uur
Ik moet plassen en schiet uit bed. Als ik twee minuten later weer mijn warme bed inkruip, weet ik ineens waar die spin vandaan moet zijn gekomen. Sowieso zijn hier in huis veel spinnen. Dat heb je als je in het bos woont. Dat vind ik verder geen punt.
Meestal leven die beestjes in de badkamer op het plafond en dan krijgen ze een naam van me. Zodra ze binnen handbereik zijn, zet ik ze buiten. In de woonkamer zitten de spinnen voornamelijk in de hoeken bij mijn hoge plafond.
Eens in de zoveel tijd, als ik weet dat iemand langskomt die bang is voor spinnen, begeleid ik de dames en heren naar buiten. Af en toe zit er weleens een spin aan de binnenkant van mijn keukenkastje of bij mijn waterzuiveringstank. Die tank staat op een kast waar ook de theekopjes staan.
Voel je ‘m al aan?
Ik heb witte theekopjes, maar ook van die mooie donkerblauwe. En tja, als in zo’n donkerblauwe een spin kruipt, dan zie je dat natuurlijk niet. Meneer Spin kreeg dus een zeer onaangename verrassing toen er ineens hete thee op zijn kop kwam.
Vervolgens heeft die thee zo’n tien minuten staan afkoelen, waardoor het lijfje en de pootjes van Meneer S. dus wat zijn verschrompeld. En toen nam ik mijn laatste slok. Brr…
Vanaf nu zal ik dus ALTIJD mijn theekopje checken of er niet toevallig een spin inzit. Jij ook? Dan heeft deze column dus ook jouw leven veranderd. (sorry)
