‘Mijn moeder overleed tien jaar geleden op oudejaarsdag’
‘Dat betekent voor ons dat oudjaar uiteindelijk een speciale betekenis kreeg.’
‘Mijn moeder overleed op maandag 31 december 2012. Haar overlijden was gepland. Ze had al een paar jaar kanker en het lijden was ondraaglijk geworden. Daarom had ze de huisarts om euthanasie gevraagd. Die keek er heel gek van op dat ze op oudejaarsdag geëuthanaseerd wilde worden. Was deze dag niet te beladen? Zouden haar man en dochters straks nog wel een oudejaarsdag kunnen hebben die niet verdrietig en vol nare herinneringen was?
Wij waren het in eerste instantie heel erg met onze huisarts eens. Kon mamma niet wachten tot na nieuwjaar? Ze zei dat ze hier heel goed over nagedacht had en dat ze ervan overtuigd was dat dit de beste optie was. Want stel, zei ze, dat ze wél tot na de jaarwisseling zou wachten. Alsof het geen lading zou hebben om met z’n allen te moeten wachten op het afscheid dat eraan zat te komen? Ze was bang dat de vrees voor het lijden dan wellicht erger zou zijn dan de pijn. Dat haar einde onontkoombaar was, daar konden we niet omheen. Want als ze de natuur niet een handje zou helpen zou het hooguit nog een paar maanden duren voordat ze van uitputting en pijn het loodje zou leggen.
Deze oudejaar zou zeker niet leuk worden, voorspelde ze. Maar het was haar bedoeling om schoon schip te maken in het oude jaar en alle verdriet en angst in het voorbije jaar achter zich te laten. Ze wilde graag dat wij er ook zo over dachten en dat we er in de komende jaren een traditie van probeerden te maken om alles wat we niet mee wilden nemen naar het nieuwe jaar, symbolisch samen achter ons te laten. Als het ons hielp konden we dat bij haar graf doen. Ze zou ‘daar boven’ vast en zeker een glimp van ons op kunnen vangen, dacht ze zo. En dan zou ze ons ook echt wel een handje kunnen helpen om met een opgeruimd gemoed aan het nieuwe jaar te beginnen.
Het lukte niet meteen, maar ze kreeg gelijk, onze lieve wijze moeder. Inmiddels zijn we tien jaar verder. Elke laatste dag van het jaar gaan we ’s ochtends eerst samen naar mamma’s graf. Daarna gaan we samen lunchen. Onder een glas champagne zeggen we dan om de beurt wat we niet mee willen nemen als het straks twaalf uur is. Dit ritueel helpt ons om elkaar op elke oudejaarsdag te blijven zien, elkaar mee te blijven nemen in onze zielenroerselen en herinneringen op te halen aan de beste moeder van de hele wereld.’
Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.
Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.
