Doe je hetzelfde als ik? Lijkt me sterk. Ik denk dat je vast niet gaat douchen en tandenpoetsen. Wedden?
‘Een moment geduld alstublieft. Al onze medewerkers zijn op dit moment in gesprek. U bent de vijfde wachtende in de wachtrij.’ Je raakt er van lieverlee aan gewend, aan dit soort ongezellige telefoongesprekken. Vaak krijg je het voorstel om op een later moment terug te bellen. Al eens geprobeerd? Zelfde effect. Zit je alsnog in een wachtrij.
‘U bent de eerste in de wachtrij.’ Ik begin me dan vervolgens na een minuut of tien wel af te vragen of ik de enige ben die zo kort van stof is. Hoe lang kun je met iemand ‘zakelijk’ bellen? En als je weet dat er een wachtrij is, schiet dan alsjeblieft een beetje op. Alleen al voor die mensen die achter je aan de lijn hangen te wachten.
Dat je dan eindelijk een klik hoort, omdat je aan de beurt bent, en nog een klik. Verbinding verbroken. Nee!! Doen ze dat expres? Dat ze pauze nemen? Of er geen zin meer in hebben? Of gaat er daar gewoon echt iets mis? Gevolg is dat het hele circus weer van voren af aan begint.
Ik heb intussen de gewoonte om het ding tijdens die wachtrij op z’n hardst op de speaker te zetten en te gaan doen wat er nog gedaan moest worden. Afwasmachine leegruimen bijvoorbeeld. Laatst zelfs douchen en tandenpoetsen. Serieus allemaal gelukt terwijl ik in de wachtrij stond. Dat noem ik nog eens multitasken.
Wat me wel regelmatig overkomt, is dat als ik dan EIN-DE-LIJK aan de beurt ben, dat ik verdorie bij aanvang van de bel-poging het hele verhaal strak op een rijtje had en als ik dan na een kwartier of zo een levend persoon aan de lijn krijg, ik volledig m’n verhaal kwijt ben. Iets met geheugen? Of concentratiespanne? Of zouden al die gesprekken daarom zo lang duren, omdat iedereen voor me dat ook heeft?
Door: Franska
Durf jij dit jaar in bikini naar het strand?
