De hondentrimmer
Nu de poort naar de “normale”, of moet ik zeggen: de “nieuwe normale”, wereld weer opengaat, wordt het tijd om iedereen weer door de wasstraat te halen.
Ik was de eerste klant van mijn nagelstyliste en woensdag mogen mijn meisjes op de stoel bij de kapper. Toen ik naar onze hond keek realiseerde ik me dat zij ook wel een heel warme jas aan had. Dus ik appte de hondenkapper. Geen reactie. Een mailtje dan maar. Weer niets. Bellen. Nummer werd niet opgenomen.
Ik herinnerde me dat een kennis in het park laatst had gesproken over haar fantastische hondenkapper. Een appje en ik kreeg het nummer. Zij nam wel op, maar zit vol tot september. Tja, goed en leuk gaat hand in hand met populair, dat had ik kunnen weten. Dan maar mijn oude hondenkapper waar ik vroeger heen ging bellen. Ik was verhuisd naar een andere kapper (in het oosten van het land, mijn vader nam de hond dan mee en dat was o zo makkelijk) en durfde nu eigenlijk niet terug te keren omdat ik bang was dat zij dacht dat ik haar niet goed had gevonden, wat niet zou was en ga zo maar door. Hap lucht. Gewoon bellen. We zijn toch volwassen mensen. Nummer niet meer in gebruik. Ik meteen in paniek. Straks leeft ze niet meer. Dat ga je denken, toch?
Ik besloot nog een poging te wagen bij een andere salon. Ik belde, telefoon ging over, ze namen op en er is plek. Op 3 juni om 13:00 uur.
Mocht je je willen omscholen naar een goedlopende business: hondentrimmer. Ik zeg het je.
Lieve groet,
May-Britt
Door: May-Britt Mobach
