blijven doorademen
‘Ik geloof je niet’, zei een bevriende buurman laatst toen ik de leeftijd vertelde van de gezamenlijke overbuurman.
‘Onmogelijk,’ zei hij weer, ‘die man is 76, max!’ Ik persisteerde maar twijfelde meteen. Was hij dan wel echt 90? Of had ik het verkeerd begrepen en was hij 80? Ook een respectabele leeftijd voor iemand die minstens vier keer per dag een lange wandeling maakt met zijn hond.
Dus toen hij laatst langsliep, vroeg ik het toch maar: ‘U bent toch echt….’ Ik draaide er niet omheen. Hij knikte. ‘Ik zal het je sterker vertellen, over drie maanden word ik 91.’
Terwijl ik zijn vitale voorkomen nog eens goed bekeek en mijn kin van de stoep raapte, vroeg ik hem hoe hij dat nou toch deed.
‘Gewoon een kwestie van blijven doorademen.’
En die hond die altijd uit moest, die hielp ook.
Respect voor buurman Ab, een voorbeeld voor velen.
Liefs voor jou,
May-Britt
Beeld: Lidian van Megen
Door: May-Britt Mobach
