Franska.nl

Zat ik dus op de wc…

Gebeurt er ineens dit. Vervolgens had ik zeker tien minuten nodig om er weg te komen. En dat was niet m’n eigen schuld. Niet helemaal bedoel ik.

Ik zat met twee dames in overleg over een project, toen ze een tube op m’n tafel zagen liggen. Een best dure handcrème die ik voor m’n verjaardag had gekregen, niet zo eentje die je zomaar voor jezelf koopt. Of ze hem mochten proberen. Na onze afspraak nam ik een sprint naar de wc. Kon destijds meestal niet anders, omdat m’n agenda van uur tot uur strak volgeprakt stond met afspraken. De volgende date was dus alweer onderweg.

Op de wc

‘Getver, dat stinkt gewoon zeg, die handcrème.’ Jammer dat dit het enige is wat ik onthouden heb, toen ik onbedoeld die dames aan het afluisteren was. Ik wist natuurlijk precies wie het waren, wie begint er anders meteen over handcrème? Ik zat daar achter één van de deuren een soort van gevangen te zijn en hoorde dus alles. Ze waren het er roerend over eens dat ie smerig was (shit, helemaal zonde!). Het handcrème-gesprek werd gevolgd door een evaluatie van mij, waar ik me helaas niets meer van herinner. Was misschien achteraf toch leuk geweest. Ik had echter, toen ik leidinggevende werd, meteen begrepen dat mensen nu eenmaal niet allemaal fan van je kunnen zijn als je zo’n functie hebt en dat je daar niet door in een dip moest raken, dus dezelfde dag was ik de rest alweer kwijt.

Ze bleven voor mijn gevoel vreselijk lang staan kletsen en omdat ik alles gehoord had, wilde ik niet tevoorschijn komen, want ik wilde ze niet in verlegenheid brengen, dus moest ik wel wachten tot hun gesprek, hun wc-bezoek en hun handen wassen om die stinkende handcrème te verwijderen achter de rug was en de deur duidelijk hoorbaar open en dicht was gegaan. Die klapperende deur had ook nog een ander kunnen zijn die binnenkwam, dus voor de zekerheid nog maar even gewacht tot ik honderd procent zeker wist dat ik niets meer hoorde. En helaas voor de volgende afspraak, die had even op me moeten wachten. Waarvoor achteraf nog excuses.

Hier heb ik dus van geleerd dat ik niet meer in een wc met een collega of vrienden over iemand klets. Je weet tenslotte maar nooit wie er achter één van de deuren zit.