Of ze iets mocht lenen
Een paar kersten geleden maakte ik iets bijzonders mee. Ik had net gehoord van de app ‘Peerby’ en omdat ik nou eenmaal nieuwsgierig ben aangelegd, moest ik natuurlijk meteen die app downloaden. Om eens te kijken hoe dat werkte. Ik had wel gehoord hoe het ongeveer ging, maar je komt er pas achter als je het zelf ervaart natuurlijk.
Met Peerby kon je spullen lenen van mensen in je buurt. Bijvoorbeeld gereedschap om te klussen of te tuinieren, benodigdheden voor vakantie of spullen om te koken. Ik heb eigenlijk geen idee of het nog bestaat, want op een gegeven moment had ik door m’n nieuwsgierigheid zoveel apps, dat m’n telefoon bijna ontplofte. Dus toen heb ik de hele bups weggekieperd. Maar eigenlijk vond ik het best een sympathiek idee.
Totdat ik met Kerst een bericht kreeg via die app, of er iemand in de buurt een snijmachine had. Want voor het kerstdiner wilde de vrouw, die ernaar op zoek was, mooie plakjes snijden voor de vitello tonnato. Hum.. met kerst. Lekker handig. Dat apparaat kon ik niet missen, want dat gebruik ik uitgerekend op hoogtijdagen nogal veel.
Toch bleef ik twijfelen…
Wat onaardig zeg, ik zou toch zelf ook graag geholpen woeden? En ze woonde 70 meter bij mij vandaan. Of 700, dat weet ik niet meer. Ik reageerde en zei dat ze het wel bij mij thuis kon komen doen. Om kort te gaan. Een uurtje later stond ze bij mij in de keuken voor 30 mensen prachtige plakjes te snijden. Eigenlijk nog heel gezellig ook. En het voelde ook nog eens heel erg ‘kersterig’ om iemand te kunnen helpen. En dan zo’n ontzettend kleine moeite. Schaam me nog dat ik even getwijfeld heb…
Door Franska
Fotografie portret: Esmée Franken. Visagie: Charlotte van Gulik, Haar: Isabella Greuter.
