Mijn eerste rendiertocht. Meteen de laatste
Het gaat waarschijnlijk nooit wat worden met mij en sneeuwvakanties. Maak alleen maar gekke dingen mee…
Ik ben dan weliswaar geen skiër. Zal de sneeuw ook nooit uit mezelf opzoeken in een ver buut’nland, maar toch kom ik om de haverklap in winterwonderland terecht. Tot voor kort werkte ik bij een Fins bedrijf en die jongens hebben de gewoonte je uit te nodigen voor brainstorms op de grappigste plekken. Bij voorkeur in de winter. Zo werd ik een keer uitgenodigd voor een reis naar Lapland. Een van de dingen die op het programma stond was een bezoek aan een rendierfarm en een rit in een rendierslee. Ik zag het helemaal voor me. Mooie slee achter een kudde rendieren. Dames erachter in de slee. Lekker dekentje natuurlijk over de benen, tegen de kou. Warme chocolademelk of glühwein-achtig iets mee voor onderweg… want ja, een eind stilzitten in -15 graden en dan nog die wind erbij is niet fijn. En omdat er iemand van de directie bij was, zag ik er natuurlijk op m’n kerst-best uit. Mooie lange nieuwe jas aan. Ik voelde me meteen al ietwat overdressed. De rest liep gewoon in sport-achtige kleding.
Was ik natuurlijk weer de enige
Aangekomen bij de rendierfarm werden we verwelkomd door een echte Lap. Misschien wat overdreven Laps aangekleed, maar wel hartstikke echt. Dat zag je zo. Hij legde het Lapse ritueel uit. In een piepklein donker schuurtje. Helemaal in het Fins. No problem, we hadden collega’s bij ons die alles vertaalden. En iedereen kreeg een borrelglaasje lekker warme melk overhandigd, zo uit het rendier gemolken. Gedverdegedverdegedver. Ik lust al helemaal geen melk, laat staan warme, laat staan zo uit het beest, laat staan uit een rendier. Maar goed. ’s Lands wijs, ’s lands eer, dus ik slik het hatseklats in een slok door. Kan maar weg wezen. Was ik natuurlijk weer de enige. Uitslover die ik ben. Goed. Dat was achter de rug. Konden we nu de rendiertocht gaan doen. Wijst die Lap mij als eerste aan. Hoezo als eerste? Moesten we alleen?
Wat blijkt? Niks romantiek. Niks chic. Er staat een rendier met een tuigje om, waaraan een lange uitgeholde boomstam vastzit, waarin jij dan moet gaan liggen. Nieuwe jas of niet. Meneer de Lap geeft een fluitje en het beest begint door de bossen te rennen. Neemt fikse bochten, waarbij jij met je boomstam tegen bomen aan klapt en zo af en toe bijna uit de stam geslingerd wordt.
Dat je het maar vast weet, als je zelf een keer gaat. Ik weet hoe je het aan moet pakken, want ik ben natuurlijk toch ook weer niet gek. Heb zo’n beest nog vrij snel onder controle. Mocht je gaan, vraag me even wat tips. En niet doorvertellen natuurlijk. Het moet wel leuk blijven.
Door Franska. Fotografie portret: Esmee Franken, Visagie Linda van Ieperen, Haarstylist Mandy Huijs
