Franska.nl

 

 

‘Mijn schoonouders passen elke week twee vaste dagen op onze kinderen – ons dochtertje van acht maanden en ons zoontje van twee. De kinderen gaan er heel graag naartoe en mijn schoonouders zijn hartstikke gek op hun kleinkinderen, dat is aan alles te merken. En toch is er iets dat aan mij knaagt. Want sinds ik een tijd geleden las over een Duitse herder die een baby van acht maanden heeft doodgebeten, laat de gedachte dat hun hond onze kinderen iets kan aandoen me niet meer los. Nu hebben zij wel geen Duitse herder maar een bruine labrador, maar volgens de deskundigen zijn honden, ongeacht het ras, nooit helemaal te vertrouwen met kleine kinderen omdat kinderen nogal onvoorspelbaar uit de hoek kunnen komen.

 

Mijn man, die met honden is opgegroeid, vindt dat ik problemen maak waar ze niet zijn. ‘Deze hond doet nog geen vlieg kwaad!’ Maar als ik hem vraag of hij garanties durft te geven dat er nooit iets zal voorvallen, dan moet ook hij toegeven dat er geen garanties zijn. Hij probeerde me wat lacherig af te wimpelen met de tegeltjeswijsheid dat er in het leven slechts twee garanties zijn: de belastingen en de dood. Zijn ouders – en met name zijn vader – was er heel wat resoluter over. Als ik garanties wilde, zei hij, dan moest ik de kinderen voortaan niet meer brengen. En bij ons in huis komen oppassen is wat hen betreft geen optie. Ze vinden het in de eerste plaats prettiger om in hun eigen huis te zijn, zeggen ze, en daarbij willen ze de hond ook niet al te lang alleen laten.  

 

Natuurlijk wil ik mijn schoonouders niet kwijt. Niet alleen als oppas maar überhaupt niet omdat ik het altijd heel goed met ze heb kunnen vinden. Dat neemt echter niet weg dat ik ermee in mijn maag blijf zitten dat een ongeluk nooit uit te sluiten is en mijn zorgen niet helemaal serieus worden genomen.

 

De laatste keer dat ik de kinderen bracht ontglipte me de vraag of ze alsjeblieft heel erg voorzichtig wilden zijn en of het wellicht een optie was om de hond wat minder bij de kinderen te laten. Mijn schoonvader stond zich zichtbaar te verbijten. ‘Als dit je echt zo zwaar op de maag ligt, moet je misschien toch maar naar een andere oplossing gaan zoeken’, zei hij. Mijn schoonmoeder verweet mij gebrek aan vertrouwen en zei dat ze dat niet achter me gezocht had. En ik weet het nu echt niet meer.’

 

 

Maartjes naam is gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.