Lullig terechtkomen
Al weken zie ik ze voorbijkomen. Op skeelers. Op skateboards. Hartstikke leuk natuurlijk. Tot het misgaat.
Je moet toch wat nu je als puber de hele dag thuis bent. School doe je even tussen het gamen en Netflixen door. En omdat het zulk mooi weer is wil je wel naar buiten om te skeeleren en skaten bijvoorbeeld. Lekker buiten en die anderhalve meter afstand haal je met gemak.
Zo ook in Huize Smit. Er staan twee skateboards en al het materiaal om het vallen enigszins te verzachten in de schuur. En ja, ze dragen het allemaal en nee, ze doen niks gevaarlijks. Heus.
Ondanks dat ik er niet net zo enthousiast over ben als zij, geloof ik ze allebei op hun mooie bruine ogen. Mijn oudste heb ik zelfs nog een compleet nieuw board met snellere wielen voor zijn verjaardag cadeau gedaan. Want hij heeft er zoveel lol in en het gaat ook steeds beter. Ik hoor de woorden halfpipe, kickflip en ollie. Zie foto’s en filmpje op Instagram voorbijkomen.
Dus iedere avond is ie weg. Samen met z’n board dat nu zijn beste vriend is. Tot gisteren. Er wordt gebeld. Of we hem kunnen komen halen. Want hij is gevallen. Kan niet meer op zijn linkerbeen staan.
Hij was voorzichtig. Niks geen ollie of kickflip op de halfpipe. Hij liep op de stoep om naar huis te gaan. Hij zwikt, zijn enkel klapt dubbel en hoppakee. Gewoon heel lullig gevallen.
Gisteravond dus nog even een rondje Eerste Hulp in het ziekenhuis. Drie kwartier later stond ie alweer buiten. Niks gebroken, maar hij moet wel op krukken en heeft zes weken fysiotherapie aan zijn broek.
Ik baal met hem mee. Scheel van de pijn kan hij nu alleen maar naar zijn geliefde board kijken. Het wordt tijd dat de scholen weer gaan beginnen…
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
