Vertel me je beste blunders
Lisette: Op het moment dat je ze begaat, wil je wel door de grond zakken. Maar als je ze navertelt, zijn ze vaak heel grappig. Wist je trouwens waar het woord blunder vandaan komt? Ik vertel het je.
Mijn man kwam thuis en zei beteuterd: ‘Ik kreeg € 1,30 voor de flessen die ik inleverde. Maar het parkeren kostte ook € 1,30.’ Hij vond het een blunder van zichzelf – ik vond het nogal grappig.
Blunders zijn vaak grappig. Niet terwijl je ze begaat, maar wel bij het navertellen. Zoals die keer op een stille zomermiddag toen ik nét even al mijn bovenkleding had uitgetrokken op het terras achter ons huis omdat er toch niemand langskwam en er ineens een dominee en een kerkenraadslid in de tuin stonden om te praten over de lezing die ik voor hun zou gaan houden. Ik was de afspraak vergeten.
‘Had ik net mijn bovenkleding uitgetrokken, stond er ineens een dominee en een kerkenraadslid in de tuin’
Of die keer dat ik mijn man wijsmaakte dat zijn vlucht naar Cambodja een nachtvlucht was omdat er stond ‘12.00 p.m.’ en ik echt helemaal zeker wist dat p.m. post meridiem betekende, dus na de middag, dus dat kon nooit precies om 12 uur ’s middags zijn. Maar dat was het wel en mijn man moest 200 dollar bijbetalen om de volgende middag te kunnen vliegen.
O ja en die keer dat ik de tomtom te snel inschakelde na een omleiding, en de tomtom me na heel veel rare kronkelweggetjes uiteindelijk weer terugleidde naar het begin van de omleiding. Ik kwam twee uur te laat op die werkafspraak en de opdracht ging niet door.
Ach ja, en die verjaardag in de familie toen ik argeloos vroeg ‘Van wie is díé baby nou?’ en het mijn eigen nieuwste kleinkind bleek te zijn, dat ik niet had herkend omdat het op schoot zat bij een lid van de nieuwe schoonfamilie. ‘Alzheimer’ hing bijna zichtbaar in de gedachtenwolkjes om me heen. Geheel ten onrechte. Maar leg dat maar eens uit.
En als ik verder terugga in mijn herinnering ploppen er nog wel een paar naar boven: die ochtend toen ik als jonge deerne in een wijd slaap-T-shirt zonder onderbroek de krant had opgeraapt in de gang beneden, net toen de bovenbuurvrouw de deuropener had ingedrukt voor de loodgieter en ik niets beters kon bedenken dan zo snel mogelijk naar boven te rennen, voor ‘s mans verbaasde ogen. Oei.
In mijn schrijfworkshop in Frankrijk hebben we over de grond gerold van het lachen, die ochtend toen mijn cursisten één voor één voorlazen wat ze over hun beste blunders hadden opgeschreven. Een van hen had opgezocht waar het woord vandaan kwam en dat bleek oud-Noors blunda te zijn (wat klinkt als een Ikea-kast, daarover waren we het eens) maar wat letterlijk betekent ‘de ogen sluiten’ – je bent blind voor signalen en dan blunder je dus.
Kasten vol blunders begaan we omdat we onze ogen sluiten, of niet ver genoeg opendoen. Maar vooral omdat we denken dat we iets weten terwijl dat niet zo is.
Leuk gezelschapsspel hoor: elkaar je beste blunders vertellen, in geuren en kleuren. Gedeelde smart die prompt gedeelde vreugd wordt.
Lisette Thooft noemt zichzelf ‘lijf- en schrijfcoach’. Ze schrijft al jaren voor vrouwenbladen en spirituele tijdschriften en is auteur van 17 boeken over persoonlijke ontwikkeling. Daarnaast is ze singer-songwriter, in opleiding tot rebalancer, moeder en grootmoeder.
www.lisettethooft.nl
