Franska.nl

Lindes moeder liet bij haar overlijden een brief na

‘Die brief is mijn handleiding voor het leven.’

 

 

‘Als ik iets mag noemen wat ik van mijn moeder geleerd heb, dan is het wel om niet bij de pakken neer te gaan zitten. Mamma was een knokkertje. Toen mijn vader zijn baan kwijtraakte nam zij er een tweede baan bij zolang het nodig was. Toen mijn vader daarna voor zichzelf begon bood zij aan om de acquisitie voor hem te doen. Binnen het jaar was zijn orderportefeuille zo goed gevuld – hij tekent en begeleidt als architect verbouwingen en renovaties voor bedrijven – dat hij personeel aan moest nemen.

 

Toen mijn jongere broertje een beetje van het pad dreigde te raken en met verkeerde vriendjes omging, bewoog mamma hemel en aarde om hem weer terug op de rails te krijgen. Zonder hem dingen te verbieden, zonder preken en klaagzangen maar gewoon door er altijd te zijn en hem altijd een alternatief te bieden – later zei ze dat ze zich suf gepiekerd had over welke worst ze hem nu weer voor moest houden om hem af te leiden. Het gevolg was in ieder geval dat mijn broertje, zij het met de hakken over de sloot, toch slaagde voor zijn eindexamen en dat die overwinning hem zo’n boost gaf dat hij vanzelf weer de goede kant uit wandelde.

 

Totdat mamma op een dag de diagnose borstkanker kreeg, een heftige vorm ook nog met uitzaaiingen naar de lymfeklieren. De artsen hadden meteen gezegd dat het een moeilijk traject zou worden, maar mamma liet zich niet uit het veld slaan en zei: ‘Zolang ik in de wedstrijd zit, maak ik een kans om te winnen.’ Die wedstrijd bleek zinloos toen een scan uitwees dat de kwaadaardige cellen inmiddels haar botten hadden bereikt. ‘Weet je wat?’ zei ze. ‘Dan gaan we er nu nog alles uithalen wat erin zit.’ We moesten allemaal een bucketlist maken en dan zouden we wel zien hoever we kwamen met afvinken.

 

Gedurende ruim twee maanden ondernamen we elke week iets met z’n viertjes. Toen er negen vinkjes waren gezet was het genoeg geweest, zei ze. ‘De pijn is niet meer te harden. Dit is het moment om de stekker eruit te trekken.’ Na haar overlijden kregen we van haar beste vriendin ieder een envelop. Een voor pappa, een mijn broertje en een voor mij. Mamma had voor ieder van ons een lange brief geschreven met daarin onze gevoelige en onze sterke punten, de verleidingen waar we voor moesten waken en de dingen waarvoor we geneigd waren om weg te lopen. Bij elke eigenschap en uitdaging waar we nog eens voor konden komen te staan, gaf ze op voorhand haar advies. Met telkens als belangrijkste doel om niet bij de pakken neer te gaan zitten en nooit te wanhopen omdat tegenslag een mens juist sterker kan maken. Die brief loodst me als het ware door het leven en helpt me om telkens de goede keuze te maken.’

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

 

Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.