Lijken mooie meisjes van vroeger later op hun moeder?
Herinner je nog de leukste meisjes uit de klas? Wij deden onderzoek: lijken ze later echt op hun moeder?
Ik (redactie: Hans van der Steeg) schrik elke keer weer. Ik woon op een steenworp afstand van het dorp waar ik ben geboren. Met enige regelmaat loop ik iemand tegen het lijf, die vroeger bij mij op de lagere school zat. Laatst nog. Stapte ik de Primera binnen en daar kwam ik Josien tegen. Josien was het knapste meisje van de klas. Dat bleef op de lagere school nog bij een constatering. Het werd pas lichamelijker toen de hormonen stroomden. Hoewel we verspreid naar verschillende middelbare scholen gingen, bleven we elkaar uitnodigen voor verjaardagsfeestjes. De spelletjes waren wel anders. Niet meer ‘Zakdoekje leggen’. We hadden een cassettebandje, waarop maar één nummer, in veelvoud, was opgenomen: Je t’aime ne mon va plus’, van Jane Birkin en Serge Gainbourg. Ken je het nog? Dit sensuele plaatje vormde voor ons het aap-noot-mies van het vrijen. Zodra uit de cassetterecorder de eerste hijgklanken klonken, luidde de etiquette dat elk meisje dat met je wilde dansen, ook met je wilde zoenen.
Voor wie het nummer niet meer kent: ‘Je taime ne mon va plus.’
Op deze feestjes was Josien voor mij buitencategorie. Zij was voor de binken bestemd. Ik kende mijn plaats op de apenrots en kwijlde met de meisjes van mijn eigen sociale standing. Enfin, om een lang verhaal kort te maken. Daar in de Primera stond dus Josien. Kort en pittig geknipt. Grijs. Kleiner dan in mijn herinneringen. Heel gewoontjes. Ach, we worden allemaal oud, daar ging het niet om. Maar wat mij vooral trof: Josien, ooit fris en fruitig, hupsig en speels, jong en strak, sexy en leuk, was gewijzigd in het evenbeeld van haar moeder. Ook Ilse, Nora, José, Agnes, Ingrid, Miloe, Mijke, Caroline, Gertrud, Cora, Monique, Irma, Dominique zaten ooit bij mij in de klas en liep ik later tegen het lijf. Niet allemaal was de gelijkenis met hun moeder, zoals bij Josien zo treffend. Maar op zijn minst schemerden de gelaatstrekken van hun mama’s door hen heen. Natuurlijk is dit geen wetenschappelijke proef. Maar tegelijkertijd: met zoveel persoonlijk bewijs zou je toch niets anders kunnen concluderen dan dat deze volkswijsheid klopt: ‘Wil je weten hoe je vrouw er later uitziet, kijk dan naar haar moeder.’
Gelukkig heb ik een heel leuke schoonmoeder.
Door: Redactie Falder
