Franska.nl

In de media lees ik steeds vaker over de millennials op de werkvloer. Dikke kans dus dat jij inmiddels een aantal millennials als collega hebt. Deze jongeren, geboren na 1980,

worden vaak afgeschilderd als bange types zonder zelfvertrouwen die zich snel miskend voelen. Ze zouden voortdurend naar complimentjes vissen en bij de minste of geringste tegenslag in huilen uitbarsten. Herken jij dat?

Nou, ik niet hoor. De hele redactie zit hier vol met van die gezellige jonkies en zij werken allemaal keihard. Ze gaan pas naar huis als hun werk af is en hebben heel originele ideeën die ik vaak enorm leuk en geestig vind. Ik ben juist heel blij met deze leukerds. Maar ik zou never nooit met ze willen ruilen.

Voor hen is de druk om te presteren torenhoog. Het leven moet er gelikt uitzien, want het moet natuurlijk op Instagram worden gezet. Dan moet je wel in een strak lijf, met beeldig haar op een toffe verre vakantie op de kiek worden gezet. En die druk is soms best lastig.

Mijn generatie X (die zijn geboren tussen 1961 en 1980) had andere dingen om zich druk over te maken. De koude oorlog, enorme werkloosheid en Tsjernobyl waren ook niet mis. Maar ik kon nog gewoon zes jaar zorgeloos studeren op kosten van de staat. De jongeren van nu moeten zich dik in de schulden steken als ze een goede opleiding willen volgen. Ik zat op kamers in een leuke, betaalbare woning in Amsterdam. Nu is het voor jongeren praktisch onmogelijk om een eigen plek te vinden, laat staan in een grote stad.

Omdat hun mobiele telefoon constant aanstaat, weten millennials ook niet beter dan dat ze altijd maar bereikbaar moeten zijn. Geen wonder dat een burn-out op je vijfentwintigste inmiddels heel normaal is. Generatie X zat gewoon de hele middag naast de telefoon (zo één met een draadje) als ze een telefoontje verwachtten. Kan je je bijna niks meer bij voorstellen toch?

Met diezelfde telefoon kun je ook zomaar gefilmd of gefotografeerd worden als je een beetje raar doet op een feestje.

En voor je pap kan zeggen staat dat al op internet en binnen de kortste keren ben je trending topic in je vriendenkring en ver daarbuiten. Heb je als argeloze puber in 2006 ooit een idiote vlog van jezelf op Youtube geplaatst, dan is die tot in lengte van jaren terug te halen. Zo’n ouderwets filmrolletje met negatieven was dus zo gek nog niet. Dat kon je gewoon weggooien en dat was dan dat. Nooit meer iets van terug te vinden.

Ik ben dus hartstikke blij met mijn millennials. Ik kan alleen niet zo snel tikken als zij en het duurde even eer ik doorhad hoe Insta werkte. Ze liggen nog in een stuip van het lachen. Dat dan weer wel…