Liever een badpak dan mijn naakte niksie
Linda de Mol staat in haar naakte niksie op de cover van haar blad. En hoewel je niks ziet, vind ik dat best dapper.
Persoonlijk doe ik er liever een jurkje overheen. Linda ziet er prachtig en stralend uit op de foto. We zijn aan het vertrutten, vindt ze. In haar jeugd liep zo’n beetje iedereen topless op het strand. Nou, ik dus niet. Ik heb het weleens geprobeerd, maar behalve dat ik bloot altijd al een beetje ongemakkelijk vond, verbrand ik bij het eerste zonnestraaltje. Huid die nog nooit zon gezien had, bleek nog veel sneller te verbranden. Zitten was ’s avonds een pijnlijke kwestie.
Ik weet nog hoe een vriend van me eens vroeg of ik meeging naar een naaktstrand. Moest ik niet aan denken. Volleyballen in je blootje, mij niet gezien. Terwijl ik het van andere mensen prima vond. Als die vetkwabben, wiebeltieten of hangbillen hadden, vond ik ze nog steeds mooi. Maar zelf hield ik het liever een beetje bedekt. Terwijl ik in die tijd nog echt prachtig was. Strak, slank en natuurlijk blond (toen nog). Niks om je zorgen over te maken dus. Maar bloot… Van huis uit kreeg ik dat ook niet mee. De hippietijd was mijn ouders voorbijgegaan, ik kan me niet herinneren dat ik hen ooit bloot heb gezien. In je nakende niksie door het huis lopen, dat kwam niet eens in ze op. Dat deden alleen héle rare mensen.
Inmiddels ben ik bepaald niet slank en strak meer. En hoewel ik dat in dagelijkse, geklede staat geen enkel punt vind, hou ik nog steeds liever kleren aan. Naakt heb ik dan toch de neiging om mijn buik in te houden en een handdoekje strategisch voor te houden. Niet echt ontspannen dus. Doe mij aan het strand maar een knap badpak of een vrolijk jurkje. Dan maar truttig.
