Lieve Martijn Krabbé,
“Ready to Rumble,” schreef je onder je laatste Instagram-post nadat je je kinderen en je grote liefde in de zon had gezet.
“Ready to Rumble,” schreef je onder je laatste Instagram-post nadat je je kinderen en je grote liefde in de zon had gezet. “Ready to Rumble” was jouw signaturezin waarmee je ronkend het The Voice-spektakel opende. Ik kreeg daar altijd een sidderinkje van. Door jouw stem en de manier waarop je de microfoon vasthield, voelde ik, al was het maar een vleugje, van de spanning die door de zenuwbanen van de kandidaten gierde. Dat zinnetje maakte jou zo’n uitzonderlijke presentator, want ik weet gewoon zeker dat je dat zelf bedacht hebt.
Mensen die met je werken, roemen je om je spitsvondigheid, je woordgrappen. Je zult vast vaak gierend in de montageruimte hebben gezeten omdat er weer zo’n lekker tweelagig grapje uit je mond rolde. Ook weet ik dat de mensen die met je werkten het zo gezellig vonden met jou. Als een productie-assistent, wiebelig omdat jij de grote Martijn Krabbé bent, voor je deur stond om het draaiboek te brengen, stond jij erop dat diegene binnenkwam. Voor diegene het wist, had je een glas gevuld en stond er een bordje bij aan tafel.
Ik weet nog dat Leo van der Goot, de toenmalige directeur tv van RTL, me vertelde wie hij bij uitstek de beste presentator ooit vond. Dat was jij, Martijn. Want jij, jij kon namelijk alles. Jij kon radio, jij kon studio, en jij kon de programma’s op locatie, wat wij bij tv ENG-programma’s noemen. In alles was je even goed en even leuk.
Martijn, wij kennen elkaar niet echt. Ik heb, helaas, nooit bij jou aan de keukentafel gezeten. Ik heb wel eens een shoot voorbereid met jou voor Beau Monde. Heel, heel even dacht ik dat je lastig was, want je wilde je eigen styliste en had maar twee uur voor de foto’s. Maar al heel gauw wist ik: jij bent no-nonsense. Je deed het professioneel en snel, maar uren tutten in een fotostudio voor een tijdschrift, dat was niks voor jou. Liever maakte je, ontwikkelde je formats en liet je mensen stralen, beter worden, gelukkiger.
Jeetje Martijn, je presenteerde nog Popformule. We gaan allemaal zo lang met je terug. Hoe moet dat nou toch zonder jou?
Ik wens jou en je geliefden dat de tijd kruipt, dat je uren, dagen, weken, maanden naar roodborstjes mag kijken terwijl je je zegeningen telt.
Met dank en liefs,
May
Door: May-Britt Mobach
