Franska.nl

Lieve Janssen, zolang jij nog blij met je zwapstaart zwaait, blijven wij een setje

Misschien wel meer dan ooit tevoren. In ieder geval bewuster.

 

 

Janssen, mijn bejaarde Berner Sennen, is m’n alles. Deze trouwe pluizenbol vond bijna elf jaar geleden haar mandje bij ons thuis. Een gouden mandje; op de boerderij, met achter het huis een tuin, modderpoel en weiland waar ze naar hartenlust kon rennen, spelen, lui zijn en vooral heel vies worden. Jans is een heerlijk beest, onwijs lief, dikwijls onbeholpen, ontiegelijk ondeugend, een echte allemansvriend, en on-voor-waar-de-lijk trouw.

 

Laat me maar, vrouw

Maar, zo langzamerhand begint de tand des tijds toch op te spelen. Rennen zit er niet meer in. Wandelen nog wel, maar soms vindt ze het ook wel best. Met een: ‘Laat me maar, vrouw’, zoekt ze dan haar favoriete plekje op onder de boom om daar lekker lui te zijn. Meegaan in de auto vindt ze nog steeds wel heel leuk. Want dat belooft wat. Maar sprong ze voorheen dolblij in de wagen, momenteel is een ‘hopla-bibsje’ ter ondersteuning nodig. Dit geldt ook voor de bank, want daar mag ze van mij op slapen.

 

Niet ziek

Dit doet pijn joh! Bijna elf jaar is voor een Berner hoogbejaard. En ik realiseer me heus dat elke dag een cadeautje is. Maar zolang ze nog blij is, ben ik ook blij. Ze is niet ziek. Dat bevestigt de dierenarts. Gelukkig! Ze is gewoon oud en heeft artrose.

 

CBD-olie

Maar de dierenarts kwam onlangs met een idee in de vorm van CBD-olie. Uiteraard stond ik daar – hoewel in eerste instantie sceptisch – voor open. Jans niet, die vond het maar stinken en haalde haar neus op voor de druppels over de brokjes. Mijn eigen schuld, ik pakte het verkeerd aan. Want, wietolie in een stuk worst of paté is wél lekker. Ze smult en je gelooft het niet, er komt warempel weer meer leven in m’n knaptoet.

 

Knuffels en lebbers

We zijn nu twee weken verder en ik durf (gematigd) optimistisch te zeggen dat het idee van de dierenarts nog niet zo slecht was. Het geneest de artrose natuurlijk niet, maar verlicht de pijn duidelijk. En is bevorderlijk voor ondeugende streken. Gisteren kwam ik thuis en zag dat ze fijn met de inhoud van de oud-papierbak had gespeeld. Ik kan je niet vertellen hoe blij ik was met de snippers die bezaaid door de berging en de keuken lagen. En met haar enigszins schuldige, maar vooral trotse blik. In plaats van quasi te mopperen, mocht ze rekenen op heel veel knuffels. En ik op blije lebbers. Hopelijk is dit niet de bekende opleving voordat… Maar daar ga en wil ik (nog) niet van uitgaan.

 

Samen een setje

Mijn pluizenbol, zolang jij nog blij bent, jouw prachtige trouwe kijkers me als geen ander weten te scannen en je zwapstaart het nog doet, blijven wij een setje. Misschien wel meer dan ooit tevoren. In ieder geval bewuster.