Lieve Franska,
Wat hebben de zus van mijn buurvrouw en die moeder van de hockey met elkaar gemeen? Zij werkten allebei voor jou bij Libelle.
De ene als stylist, de ander als vormgever. Stikjaloers was ik daarop. Want werken voor jou, de Grande Dame van de Nederlandse bladen, dat wilde ik ook! Maar ja, dat ging ‘m niet worden. Het carrièrepad had me ergens anders gebracht dan wat ik in mijn hoofd had toen ik klaar was met mijn opleiding. Volgend leven dan maar…
Tot daar vorig jaar opeens mijn kans lag en ik greep ‘m. Na een superleuk gesprek met jou en Adeline mocht ik beginnen als redacteur. Had ik zomaar mijn droombaan te pakken. Niet meer zo piep en niet gehinderd door enige kennis of ervaring. Terwijl je iedereen had kunnen kiezen om op jouw redactie te komen schrijven zei je: ‘Ik heb wel vaker een onconventionele beslissing genomen. Pakte altijd goed uit.’
Dat vertrouwen was zo fijn om te horen. Het voelde alsof ik net had leren voetballen en ik in het eerste elftal van Ajax kwam, met Erik ten Hag als m’n trainer. Hoppakee meteen in de Eredivisie en op Champions League-niveau. Tsjonge, als ik dat redacteur zijn van iemand kon leren, dan was het wel van jou! En het lukte nog ook, met jou als een mater familias.
Je bent altijd enorm betrokken. Of ik het naar m’n zin had op de redactie. En dat ik het heus wel kon, dat schrijven. Soms maakte ik een enorme uitglijder. Dat mocht, kon ik weer van leren. Af en toe had ik een klapper en dat werd natuurlijk ook gevierd met toeters en bellen. Brainstormen, naar perspresentaties… Ga maar, doe maar. Ik mocht zelfs een echt interview doen met een heuse barones op kasteel de Haar. ‘Ben je gek,’ zei je toen ik vroeg of dat niet een maatje te groot voor me was. ‘Gewoon doen.’
Lieve Franska, dikke dankjewel voor je vertrouwen, je enorme humor en je oog voor detail. Daardoor wil ik alleen maar nog beter worden, zodat ik samen met de andere Franska’s goed voor jouw virtuele kind kan blijven zorgen op de manier zoals jij het hebt bedacht. Met plezier, de leuke en lekkere dingen van het leven. Die zon blijft schijnen op de site, dat staat als een huis.
Jammer dat het voor mij maar een jaartje duurde om voor jou te mogen werken. Maar jouw keuze om het roer om te gooien snap ik volkomen. Want er is zoveel leuks dichter bij huis en ook jouw dag heeft maar 24 uren.
En mocht je in een volgend leven weer een redacteur zoeken? Ik sta vooraan!
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
Heb jij de kerstboom al staan?
