Lieve Bibian,
We kennen elkaar niet, maar ik wil lieve zeggen en iets in me zegt dat jij dat goed vindt.
We kennen elkaar niet, maar ik wil ‘lieve’ zeggen en iets in me zegt dat jij dat goed vindt. Zoals jij bijna alles goed vindt. Of oké. Of in ieder geval als het niet goed is, zoekt naar wat er wel goed aan zou kunnen zijn. Lieve dus. Lieve Bibian.
Hoe was het schrijven van dat Instagram-bericht, wetende dat het je laatste zou zijn? Groei je daar naartoe? Kijk je nog naar de reacties? Praat je man Edwin je bij of fluisteren je kinderen je het aantal hartjes en lieve reacties in?
Ik stel me een beetje voor hoe het nu is bij jullie. Ik denk aan een groot wit bed, een opgeruimde kamer, veel kussens, je kinderen en je man om je heen die je met zorg aanraken, je geur opsnuiven. Misschien worden er verhalen verteld. Misschien is er stilte. Maar vooral denk ik dat er vrede is. Vrede omdat jij dat bent. Je bent een engel op aarde. Niet boos om wat haar is overkomen, maar roeiend met de riemen die er nog zijn. Of als het moet zelf een stuk hout van een boom meppen om daar mee verder te kunnen. Nee bestond niet, opgeven ook niet. Daarom ging je van Olympische Spelen naar de Paralympics en zette je jouw geliefde snowboardsport op de kaart.
Weet je waar ik alleen maar aan denk? Aan jouw grote zoon, bij jou op schoot in de rolstoel terwijl jij hem onder zijn shirt zachtjes aait over zijn rug. Ik wens jullie nog heel veel van dat, deze dagen.
Met liefde, May-Britt
Door: May-Britt Mobach
