Leren kinderen überhaupt nog wel schrijven?
Me moeder. Hun zeiden. Ik vindt. Hart je best doen.
Als je werk iets met schrijven te maken heeft doen mensen nét iets meer hun best om je een bericht zonder dt-fouten te sturen. Het nádeel is wel dat iedereen je printscreensstuurt met de ergste missers die ze zelf ontvangen. En beste mensen, soms krijg ik gewoon wegtrekkers van wat ik lees.
Me moeder. Hun zeiden. Ik vindt. Hart je best doen.
Leren kinderen op school eigenlijk nog wel schrijven? Of leren ze het daarna gewoon met bloedspoed allemaal weer af? Alsof de control-alt-delete meteen aanslaat op het moment dat je een diploma in de pocket hebt. Klaar? Vergeten maar. Het is per direct ‘me fiets’ en ‘hun hebben’ of ‘hun zeiden’. En dan heb ik het alleen nog maar over de basic grammatica in het typen, want iets als een handschrift bestaat sowieso al niet meer.
Kladieladi
Vaak zat staat er iemand naast me te knipperen als ik zo uit de losse pols iets op een papiertje schrijf. Dat je überhaupt met pen en papier iets kan mag tegenwoordig een godswonder heten. Geef ons ‘ouwe rakkers’ nog een paar jaar en we verdienen goudgeld als we nog iets leesbaars met een pen op papier kunnen zetten. Wat dat betreft moedig ik het aan.
Kijk, dat niemand meer weet dat het officieel ‘ergeren aan’ is en ‘irriteren aan’ niet mag, dat wil ik intern nog wel met mezelf oplossen. En ik vind ook dat een zin gewoon met ‘en’ mag beginnen. Taal ontwikkelt altijd, dat is normaal. Mijn tenen krommen zich van afschuw als je desalniettemin schrijft of ineens een zin onderbreekt met het woord doch. Ik durf te wedden dat de afkorting kladieladi (klap die laptop dicht) ooit in de Dikke Van Dale verschijnt. Ik moedig het zelfs aan, want het dekt zo lekker de lading.
R.I.P. Grammatica
Maar grammaticaal correct een appje schrijven, dat is toch niet te veel gevraagd? Het hoeft niet hoogdravend, het hoeft geen kwaliteitsjournalistiek te zijn, het hoeft zelfs niet helemaal foutloos. Een tikfout is menselijk, een spelfoutje ook. Waar is de tijd van het dictee gebleven,waarbij het nog cool was om dit foutloos en met twee vingers in je neus te maken? Och, wat mis ik die tijd. Och, wat mis ik die schrijfsels. Och, wat ben ik een oude sok aan het worden.
In de tussentijd schrapt het kabinet dat het een lieve lust is in onderwijs en cultuur. Daar moeten we het grammaticaal dus ook al niet van hebben. Een boek lezen? Dat is zo 2001. Je zou trouwens denken dat een beetje leuk schrijven juist van toegevoegde waarde is, want niemand durft tegenwoordig nog te bellen. Maar nee. Schrijven is overrated, want als straks niemand het meer kan valt het zelfs niet eens meer op. R.I.P. Grammatica, tot nooit meer ziens.
Door: Adeline Mans
