Drie uur ’s nachts, in diepe slaap, schud schud schud aan het bed. Wakker worden. Eruit! Met pyjama nog aan kregen we een natte koude washand door ons gezicht. Kleren aan en hop hop hop! Binnen no time zaten we met een blik in onze ogen als een kip in het onweer op de achterbank in de kever.
Vakantie!
Hoezo zo vroeg? Vanwege de files in het ‘Ruhrgebied’, die mijn ouders wilden ontlopen. In dit geval beter te omschrijven als ‘ontrijden’. En ook omdat ze ‘de eerste ruk’ vast gemaakt wilden hebben. Doel was de avond erna kamperen in Noord-Oostenrijk. Kufstein om precies te zijn. Konden we de dag daarop lekker de passen over door de Alpen richting Joegoslavië.
Jek, jek, jek!
Ik moet er nu niet meer aan denken. Een pas over. De Grossglockner. Getsiedegetsie. Ergens op mijn 22e heb ik hoogtevrees opgelopen in een achtbaan. Zelfs als ik al naar een plaatje kijk met een afgrond, krijg ik de kriebels in de kuiten. Toen vond ik het superspannend en prachtig.
Ook die keer dat m’n moeder met de tanden zo’n beetje in het dashboard zat, omdat de auto in plaats van vooruit, achteruit ging op een steile helling midden in de pas. Met aanhangwagen en al. Ik had geen idee dat er iets mis zou kunnen gaan. M’n ouders waren er toch bij?
Extra afstand van m’n tafel
De tekening die je hierboven ziet heb ik dan ook met extra afstand van m’n tafel zitten maken. Dat snap je natuurlijk wel. Maar je moet er wat voor over hebben, voor de ouderwets gezellige vakantie-voorpret.
