Franska.nl

‘Dinosaurussen dachten óók dat ze nog genoeg tijd hadden.’

‘Make earth cool again’

En: ‘The oceans are rising, so are we’

Dit waren wat geinige demonstratieborden die ik gisteren voorbij zag komen. En wat was er een gedoe over, hè? Veel meningen die ons de laatste dagen om de oren vlogen.

• Over de klimaatcrisis zelf, natuurlijk (‘Die broeikasmaatregelen zijn te duur!’ en ‘Die wetenschappers spreken elkaar tegen’),
• Over kinderen die na de demonstratie naar McDonalds gingen (van ‘Hypocriet!’ tot ‘Je kunt niet alles in 1x perfect doen’),
• Over kinderen die met de bus naar de demonstratie gingen (‘Belachelijk!’), en
• Of ze nou wel of niet mogen spijbelen om te demonstreren (van: ‘Ze nemen gewoon een lekker dagje vrij met hun vrienden’ tot ‘Ze leren hier juist wat van’).

Sceptici, ironici, critici, moral envy (!), maar vooral veel discussie, dus.

Ik vond het wel mooi, die 15.000 kinderen op de been – zonder dat er een enkel relletje plaatsvond. Voor veel kinderen is het klimaat écht een belangrijk thema, dat zie ik hier in de omgeving ook. Ze denken al jong na over of ze nou vegetariër moeten worden, douchen vaak kort (en niet alleen als ze haast hebben), rapen lege blikjes op het strandje op, en zijn zich bewust van de ‘lege’ oplader (al trek ik die regelmatig nog even uit het stopcontact …). Ondanks hun materiële verwendheid gedragen ze zich niet altijd als prinsjes en prinsesjes en dóen (of láten) ze wat voor een beter milieu.

Ja, ik vind het mooi als kinderen hun maatschappelijke betrokkenheid tonen. Dat kun je toch alleen maar stimuleren? Maar hadden ze dat niet op een zaterdagmiddag kunnen doen (want, volgens brilsmurf mag je niet spijbelen)? Nee, natuurlijk niet. Dit gaat om een groter goed, het voortbestaan van de mensheid op aarde – al klinkt dat vrij dramatisch. Maar daarnaast was er vast niet zoveel belangstelling geweest als die demonstratie wel in het weekend was. Ik wil niet twijfelen aan de intenties van de demonstranten, hoor, toch denk ik dat er minder ‘bijvangst’ van kinderen-die-zo’n dagje-wel-zagen-zitten was geweest. En nu waren er dus heel veel kinderen op de been. Die allemaal wat maatschappelijk bewustzijn hebben meegekregen – inclusief hun ouders die daar vast met hun kinderen over hebben gepraat. Dus staat het klimaatvraagstuk weer een stukje hoger op de politieke agenda. Wat mij (en mijn toekomstige (achter)kleinkinderen) alleen maar zinnig lijkt.

Dr. Erik Scherder zei het al: ‘Deze ervaring nemen de kinderen voor de rest van hun leven mee’. Nou dan zegt dr. Beatrijs: ‘Dat de kinderen een dagje geen wiskunde of Nederlands kregen? Ach, ook demonstreren moet je leren. Bovendien zouden scholen dit thema juist moeten omarmen. Als leraren echt menen dat de kinderen door dat spijbelen veel hebben gemist, gebruik dit dan. Laat de  scholieren in het Engels een opstel schrijven over de demonstratiedag, in het Nederlands een spreekbeurt geven over demonstatierecht, met maatschappijleer discussiëren over óf je mag spijbelen om te demonstreren, en met wiskunde het percentage demonstranten uitrekenen. Het echte leven spreekt tot de verbeelding; daar leren de kinderen ongetwijfeld nog meer van.’