Franska.nl

Lees ik over een veroordeelde werkgever in mijn geboortedorp…
 

Heeft ze ook nog eens mijn naam – of ik de hare.

Bizar!

Een belastingadvieskantoor in mijn thuisland en geboortedorp Gulpen moet een 61-jarige secretaresse die al tien jaar bij het kantoor werkte, ruim 100.000 euro aan vertrekpremies, achterstallig salaris en kosten betalen. Dit bepaalde de rechter na een hoogopgelopen conflict over thuiswerken in coronatijd en een veilige werkplek.

 

Brutaal!

Nadat de overheid in maart vorig jaar strenge coronamaatregelen invoerde, had de werkgeefster – zij en ik hebben ongelukkigerwijs dezelfde naam maar zijn voor zover ik weet geen directe verwanten – haar personeel verboden thuis te werken. De toon van haar memo liegt er niet om:

 

‘Ik ga ervan uit dat we met zijn allen onze schouders eronder zetten en dat IEDEREEN zijn eigen werk doet en op zijn eigen plaats gaat zitten’, gebood zij in een mail op 15 maart. ‘Zoals reeds in januari aangegeven, wordt er niét van thuis uit gewerkt.’ En wie dat wel wilde moest maar vakantiedagen opnemen. Dat deed de receptioniste in kwestie, die als gevolg van hartproblemen tot de risicogroep in deze pandemie behoort, niet. Zij meldde zich diezelfde dag wel ziek met keelklachten. Vanaf dat moment kreeg ze botweg geen salaris meer uitbetaald waardoor ze in de herfst van vorig jaar geen andere uitweg meer zag dan naar de rechter stappen.

 

Gevraagd om een toelichting op dit onverkwikkelijke akkefietje wilde mevrouw José Bormans niet reageren:

 

‘Ik zou niet weten waarom. Dat lijkt mij niet verstandig. Als u onze naam noemt, krijgt u daar problemen mee. U baseert een verhaal op onjuiste informatie.’

 

Ongelofelijk!

Maar José toch! Hoe kun je dit nou toch met droge ogen beweren? In juni 2020 stelde de bedrijfsarts al vast dat je secretaresse gezien haar medische achtergrond thuis zou moeten werken, maar dat faciliteerde je niet. Als thuiswerken niet mogelijk was, moest je zorgen voor een veilige werkplek, wat je ook verzuimde, dus vind je het gek dat je secretaresse er ziek van werd? Vind je het gek dat ze naar de rechter stapte omdat jij blééf weigeren haar salaris te betalen, zelfs nadat de voorzieningenrechter had geoordeeld dat je dat achterstallige loon wel degelijk moest betalen?

 

Vind je het gek dat je uiteindelijk natuurlijk aan het kortste eind trok omdat je secretaresse geen andere manier meer wist dan opnieuw naar de rechter te stappen om haar arbeidsovereenkomst te laten ontbinden en daarbij flinke vertrek- en schadevergoedingen te eisen die de rechter, die gehakt heeft gemaakt van jou als werkgever, toekende?

 

Honderdduizend euro, José. Met dat geld had je toch beter leuke dingen kunnen doen? Een uitstapje met al je personeel bijvoorbeeld? Dat hebben ze vast verdiend.

 

Bron: RTL Nieuws